Voor het gemak noemt gitarist Rick Ness zijn nieuw op te richten band maar naar zichzelf. Phil Young (keyboards), John San Juan (bas) en Bill Swartz hebben daar geen moeite mee. Ness, gestationeerd in Chicago, Illinois, laat in 2004 hun debuutalbum verschijnen, maar het is het zelf-gereleasde You Can't Afford To Feel dat Ness in 2008 op de – alternatieve – kaart zet. In de kern een klassieke powerpopband in de trant van Jellyfish, is Ness feitelijk veel, veel meer.
You Can't Afford To Feel is een ware tour-de-force van muzikaliteit, waarbij het kwartet heel veel muziekhistorie overhoop haalt, maar vooral laveert tussen progressive rock en classic rock uit de seventies: The Lamb Lies Down On Broadway van Genesis; Meddle van Pink Floyd; Quadrophenia van The Who; Holland van The Beach Boys; en Something/Anything? van Todd Rundgren. De gitaarpartijen van Rick Ness op zijn Gibson met dubbele hals zijn inventief en spannend, maar wat Phil Young aan zijn toetsenarsenaal ontlokt is ronduit fenomenaal. Sfeervolle en pastorale tracks, met volop sprookjesachtige passages als 'Somewhere', 'Losing Track (Of All The Things I've Lost)' en 'Elena Margaret' – met fraaie pedal steel –; de prachtig gedreven powerpop van 'I Intend'; het psychedelische 'Weary By The Day'; en het zonnige Beach Boys/Jellyfish-achtige 'Pretty White'; alles is even fraai, maar het kan niet in de schaduw staan van de 25 minuten durende progrock-extravaganza van 'The Future Used To Be Cool'.
Met zijn ruim 70 minuten heeft You Can't Afford To Feel niet alleen de speelduur van een klassieke dubbel-lp, maar met zijn kleurrijk gearrangeerde progrock ook de kwaliteit ervan.
Where's Guns? / I Intend / Somewhere / Weary By The Day / The Future Used To Be Cool / Losing Track (Of All The Things I've Lost) Pretty White / Elena Margaret / Goin' Home
Ness, 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten