In 1968 opgericht door straatmuzikanten, daklozen en lsd-slikkers, is Hawkwind de belichaming van de jaren zestig tegencultuur en het totaal doorgetripte hippiedom. Een losgeslagen bende die zich in de Londense hippiewijk Notting Hill Gate, een pendant van Haight-Ashbury in San Francisco, te buiten gaat aan marihuana, lsd, cocaïne, mescaline, dexedrine en mandrax. Het enige doel van Hawkwind is volgens oprichter Dave Brock om het visuele en muzikale equivalent van een acid trip te creëren. Met behulp van tape-loops, echokamers en geluidsgeneratoren brouwt de band – zes langharige weirdo's – een geluid van ellenlange solo's, pulserende elektronica en uitputtende, zich steeds herhalende ritmische patronen: de spacerock van Hawkwind is heftig, chaotisch en meedogenloos.
Live is de band al snel een sensatie, want een multimedia-spektakel vanwege de rondtollende stroboscopen, de idiote uitdossingen, de medewerking van kunstenaars als science-fictionschrijver Michael Moorcock en de verknipte dichter Robert Calvert – en in het bijzonder de naakt-act van danseres Stacia. Grafisch kunstenaar Barney Bubbles tekent voor de schitterende hoezen, zo ook voor Hall Of The Mountain Grill, met een fascinerende hoes die het science fiction-karakter van de muziek benadrukt. Het is Hawkwinds vijfde album, live-trip Space Ritual meegerekend, en inmiddels is Ian 'Lemmy' Kilminster aan boord als zanger en bassist en heeft de band in 1972 een onverwachte hit gehad met 'Silver Machine'.
De heavy riffs zijn teruggebracht naar een bescheidener niveau en akoestische gitaar, viool en mellotron doen hun intrede. Het Hawkwind-geluid is nog even spacey, maar zweeft nu majesteitelijk; melodie en harmonie zetten de toon. Hawkwind klinkt nu symfonisch vanwege de machtige mellotron-tapijten, de elektrische viool en de verrassend sterke zangharmonieën, dit alles superieur samengebald in het Pink Floyd-achtige 'D-Rider'. In het verlengde hiervan liggen atmosferische stukken als 'Web Weaver' en de prachtige instrumental 'Wind Of Change', op hun beurt ingeklemd tussen opener 'The Psychedelic Warriors (Disappear In Smoke)' en afsluiter 'Paradox', Beide zijn gefundeerd op een geslaagde combinatie van gekende riffs en geestverruimende mellotrons en synthesizers. Het vernieuwde Hawkwind, losgezongen van de totale gekte, levert in 1974 met Hall Of The Mountain Grill een onverwacht coherent werk af, dat mag gelden als een meesterwerk van psychedelische, symfonische spacerock.
Personele trubbels, psychoses, drugs-incidenten en wat al niet meer weerhouden kapitein Dave Brock er niet van Hawkwind decennialang in de vaart te houden. Een respectvol, maar niettemin marginaal bestaan voor dé pioniers van de spacerock. Hawkwind: psychedelische sci-fi-rockers in extremis, in ultimo extremis.
The Psychedelic Warriors (Disappear In Smoke) / Wind Of Change / D-Rider / Web Weaver / You'd Better Believe It / Hall Of The Mountain Grill / Lost Johnny / Goat Willow / Paradox
United Artists, 1974
United Artists, 1974
Geen opmerkingen:
Een reactie posten