In
1967 gewipt uit Procol Harum, beginnen drummer Bobby Harrison en
gitarist Ray Royer een eigen band: Freedom. Het viertal, mede vanwege
de zwierige orgelsound van Mike Lease, leunt zwaar op de barokke,
uitbundige geluid van Procol Harem. Als Freedom op het platteland
zijn sound aan het ontwikkelen is, krijgt hun management het voor
elkaar dat de band de soundtrack voor een Italiaanse film mag
componeren en opnemen. In de Londense Olympic Studios neemt Freedom
met engineers Eddie Kramer en Glyn Johns de soundtrack op van de Dino
De Laurentis-productie, de softpornofilm Nerosubianco.
Maar
het filmproject komt niet tot daadwerkelijke realisatie, wel
verschijnt er in 1968 een veelbelovende single van Freedom, maar
meningsverschillen tussen de bandleden doet de band al begin 1969
uiteenvallen. Dan blijkt jaren later, en onwetend bij de band, dat de
Italiaanse vestiging van Atlantic Records de soundtrack wel op de
markt geslingerd heeft. Nerosubianco
is
een
curieus psychedelisch album, bestaande uit dertien afgeronde songs
die opgetrokken zijn uit soulvolle zang, een zware Hammond-sound en
geestverruimende acid-gitaren. Uit niets blijkt dat Nerosubianco
een
filmsoundtrack is, daarentegen zijn de op zichzelf staande tracks
fraaie staaltjes van song-georiënteerde Britse psychedelica.
Nerosubianco
is
letterlijk een curiosum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten