Ze
hebben een liefdesrelatie, maar Kendra Smith speelt bas in The Dream
Syndicate, terwijl haar vriend David Roback de leider is van The Rain
Parade. Beide groepen spelen een voorname rol in de opkomst van de
neo-psychedelische gitaarmuziek in het Los Angeles van de begin jaren
tachtig en maken deel uit van de legendarische Paisley Underground.
Smith is ontevreden over de ondergeschikte rol die ze moet spelen ten
opzichte van Steve Wynn en David Roback zit barstensvol nieuwe
muzikale ideeën die hij niet in The Rain Parade kwijt kan. En
dus vormen Smith en Roback eind 1983 gezamenlijk een band: Clay
Allison.
Op
het coveralbum Rainy Day, een samenwerking tussen de
sleutelfiguren van The Paisley Underground, had het duo al
samengewerkt, maar het eerste echte resultaat van de muzikale relatie
is de fenomenale single ‘Fell From The Sun’. Met Gun Club-drummer
Terry Graham gaat het duo de studio in maakt talloze opnamen die de
groep laten horen als een dromerige folkrockband met psychedelische
invloeden. Maar na de afronding ervan weigert Roback de opnamen in de
vorm van een album uit te brengen omdat hij vindt dat de band zich
ontwikkelt in een andere, meer duister psychedelische richting. In
navolging van de single verschijnt er nog wel een 12”; de overige
opnamen verschijnen in 1989 onder de titel Early Recordings.
Hoewel Kendra Smith ervan gruwt, gaat Clay Allison wel op tournee.
Het zullen slechts zes optredens worden, maar het is wel genoeg om
een contract te krijgen bij het punkrocklabel SST. David Roback weet
Kendra Smith, die eigenlijk genoeg heeft van muziekbizz, over te
halen hun bivak op te slaan in de studio en in afzondering te werken
aan het debuutalbum. In de periode van een jaar schrijven ze samen
een serie songs die in de studio een heavy muzikale lading krijgen.
Het sprookjesachtige van de eerdere folky liedjes heeft plaatsgemaakt
voor de unheimische zang van Smith, sterk onder invloed van drugs en
mystieke ervaringen, de Doors-achtige orgelsound en Robacks heftige,
zwaar overstuurde gitaargeluid. De nieuwe drummer Keith Mitchell
voegt met zijn ritmische spel, tablas en Oosterse effecten een extra
dimensie toe aan het hypnotiserende Opal-geluid.
Happy
Nightmare Baby verschijnt in de zomer van 1987 en bevat negen
nummers, voornamelijk traag sluipende stukken als ‘Magick Power’,
‘Supernova’, ‘Siamese Trap’ en ‘Soul Giver’. Daarnaast is
het betoverende en logge ‘Rocket Machine’ een eerbetoon aan Marc
Bolan, ‘She’s A Diamond’ een stroperige psychedelische blues en
komt het schitterende Velvet Underground-achtige titelnummer nog het
dichtst in de buurt van een popsong, zij het gedrenkt in echo en
voorzien van stevige gitaarfeedback. De elektrische boogie van Happy
Nightmare Baby is een duistere geestverruimende trip richting het
heelal en een duidelijke markering van het einde van The Paisley
Underground. Maar ook het einde van Opal is nabij. Omdat ze niet wil
toeren verlaat Kendra Smith de band al een paar maanden na de release
van het debuut. Smith wordt vervangen door haar vriendin Hope
Sandoval, wat David Roback doet besluiten Opal te beëindigen en
een nieuwe band op te richten: Mazzy Star.
Rocket
Machine / Magick Power / Relevation / A Falling Star / She’s
A Diamond / Supernova / Siamese Trap / Happy Nightmare Baby / Soul
Giver
Geen opmerkingen:
Een reactie posten