Magazine | Secondhand Daylight

Opgericht in 1977 behoort Magazine tot de eerste lichting punk- en new wave-groepen, maar een kleine twee jaar later is de band mijlen- en mijlenver verwijderd van de rebelse, eendimensionale schreeuwerigheid van de punk. Magazine’s tweede lp is een episch, atmosferisch album waarop ijzige synthesizers domineren, maar dat door gezaghebbende critici beschouwd wordt als pretentieuze symfonische rock, alsof punk nooit bestaan heeft. Dat heeft het wel – en Magazine’s voorman was bij het ontstaan ervan. In 1976 richten Howard Trafford en Pete Shelley Manchesters eerste punkband op: Buzzcocks. Trafford neemt de meisjesnaam van zijn moeder aan, onder welke naam – Howard Devoto – hij met de Buzzcocks de legendarische e.p. Spiral Scratch opneemt. Maar een krap jaar later is Devoto al uitgekeken op het beperkte punkgeluid en dus richt hij Magazine op. Met gitarist John McGeoch, toetsenist Dave Formula, bassist Barry Adamson en drummer Martin Jackson maakt Devoto de spectaculaire single ‘Shot By Both Sides’ en maakt Magazine vervolgens een verpletterende indruk met het debuutalbum Real Life, muzikaal de punk een fiks aantal stappen vooruit. Maar Magazine zal zijn grenzen nog verder verleggen. In relatieve stilte – door een drummerprobleem treedt de band weinig op – bereidt Magazine de opvolger van Real Life voor. De muziek voor de nieuwe nummers is een bandaangelegenheid, waardoor zowel Formula als McGeoch zich meer laten gelden, terwijl de vervreemdende teksten van Devoto’s hand zijn. Met nieuwe drummer John Doyle wordt de Good Earth Studios – eigendom van Tony Visconti’s assistent Colin Thurston – in januari 1979 voor twee weken geboekt. Hier neemt Magazine de negen spannende en claustrofobische tracks op die tezamen Secondhand Daylight vormen. Bij verschijning in maart 1979 blijkt dat Magazine de grenzen van de new wave ver heeft opgerekt: epische rock vermengt zich met soundscapes en symfonische rock à la Pink Floyd. En meer nog: de vele akkoordenwisselingen, dynamische passages en ijle synthesizerpartijen rechtvaardigen de associatie met progressive rock, maar evenzeer verwijzingen naar Roxy Music, Van Der Graaf Generator en vooral Bowie’s Low. Maar de elektronische effecten, de op de achtergrond schrapende gitaar van McGeoch en Adamsons soepele, kronkelende bas verlenen het bandgeluid een ongekend moderne dimensie. Opener ‘Feed The Enemy’ is geïnspireerd door een reis naar Berlijn en de Muur, en is zowel tekstueel als muzikaal de weerslag van het kille politieke klimaat – Koude Oorlog en Thatcherism. De kille, afstandelijke synthesizers van Dave Formula duiken overal op, zoals in ‘Back To Nature’ en in ‘Cut-Out Shapes’, dat bovendien het album zijn titel verleent: Cut-out shapes / In secondhand daylight. Devoto’s teksten ademen pessimisme, paranoia en obsessie, maar blinken ook uit door diens lyrische vertelstijl en de observaties van de buitenstaander. Bij de Floydiaanse instrumental ‘The Thin Air’ is dat echter niet gelukt; vanwege tijdgebrek ontbreken hier Devoto’s tekst en zang. De uptempo rocksongs ‘Rhythm Of Cruelty’ en ‘Believe That I Understand’ behandelen de problematische en duistere liefde, wat ook zeker geldt voor ‘Permafrost’, de climax van Secondhand Daylight. In een winters en stijf bevroren decor, waarin Formula’s synthesizers klinken als ijspegels, dreigt Devoto met I will drug you and fuck you / On the permafrost. Waarna de huiverende gitaarsolo van John McGeoch zowel ‘Permafrost’ als Secondhand Daylight naar een majesteitelijk einde brengt. En wat critici ook mogen hebben vinden van Secondhand Daylight, de grandeur, de filmische pracht en de muzikale eigenwijsheid van Howard Devoto leiden tot geen andere conclusie dan dat het album tot de klassiekers van new wave en punk moet worden gerekend. Secondhand Daylight is in welke tijdsgewricht ook een monumentaal meesterwerk.
Feed The Enemy / Rhythm Of Cruelty / Cut-Out Shapes / Talk To The Body / I Wanted Your Heart / The Thin Air / Back To Nature / Believe That I Understand / Permafrost