Motorpsycho | The International Tussler Society

Tien jaar na het debuut The Tussler – Original Motion Picture Soundtrack, de soundtrack van een fictionele spaghetti western, verschijnt in 2004 The Internattional Tussler Society. Een waanzinnig sterke kruising tussen Westcoast-, country- en southern rock, gemaakt door een illuster trio: Charlie Bob Bent, Duellin' Flint Gebhardt en Snakebite Ryan. Zij weten zich gesteund door Barrie 'Space' Hillen op piano en orgel, K.K. Karlsen op pedal steel en de drummers Ringo 'Fire' Karlsen en Chickenshakin' Lolly Hanks Jr. En hoewel het gezelschap onversneden, rammelende, zwalkende americana brengt, verschuilen zich achter de alter ego's de Noren van Motorpsycho. Een verrassende en meesterlijke zet.
Motorpsycho wordt in 1989 opgericht in Trondheim en ontleent, net als bijvoorbeeld Mudhoney, zijn naam aan een Russ Meyer-speelfilm. Aanvankelijk richt Motorpsycho zich op grunge, noiserock, metal en jazz. Hiermee brengen de drie grillige Noren, waaraan toegevoegd noise-specialist Deathprod, hun publiek danig in verwarring. Het maakt ze overigens ook tot de culthelden van de indierock en bezorgt ze een stevige following in Nederland. Vanaf Let Them Eat Cake (2000) zet Motorpsycho, dan weer een trio met Bent Saether, Hans Magnus Ryan en Gebhardt Haakon, de volgers opnieuw op het verkeerde been door strijkers, Westcoast en southern rock in hun indiesound te incorporeren. Het levert vervolgens met Phanerothyme (2001) en It's A Love Cult (2002) nog meer prachtige albums op – en leidt uiteindelijk tot de Cosmic American Music van The International Tussler Society. Hierop draagt Motorpsycho aanwijsbaar zijn liefde uit voor seventies bands als The Byrds, Crosby, Stills & Nash, Quicksilver Messenger Service, The Grateful Dead, New Riders Of The Purple Sage, The Outlaws en The Allman Brothers. 'That Ol' White Line' is dan ook pure, onversneden C,S&N; 'Laila Lou' herinnert sterk aan de country van The Byrds; 'Shitbox Ford' knipoogt naar de bluegrass van The Nitty Gritty Dirt Band; 'The West Ain't What It Used To Be' en 'The Skies Are Full Of ...Wine' klinken als vintage Allman Brothers Band compleet met hemelse gitaarsolo en de kenmerkende dubbele drums. The Internattional Tussler Society sluit af met het prachtige 'Cassie (Call On Me)' dat is opgedragen aan Cassie Gaines, de achtergrondzangeres van Lynyrd Skynyrd die bij de vliegramp in 1977 omkwam.
Motorpsycho verrast velen met dit verbluffende staaltje neo-countryrock uit onverwachte hoek, dat niet alleen ouderwetse genres eer betoont maar ook nog eens van niet geringe kwaliteit is. The Internattional Tussler Society is in 2004 vooralsnog Motorpsycho's laatste rootsplaat; met een enorme toewijding en productiviteit storten de Noren zich weer op jazz, metal en indierock.

Highway Zen / That Ol' White Line / The West Ain't What It Used To Be / September / Satan's Favorite Son / Laila Lou / Back In Your Bed / When We Were One / Shitbox Ford / Morning Rain / The Skies Are Full Of ...Wine? / Cassie (Call On Me)