Bored
Civilians is
vooral een opmerkelijk en bijzonder album omdat zanger/gitarist Keith
Cross eerst het psychedelische powertrio T2 aanvoert en dan overstapt
op totaal iets anders, namelijk pastorale folkrock. Cross gaat in
1972 een verbond aan met Peter Ross, met wie hij speelde in Sunburst,
en weet T2's contract met Decca te behouden voor zijn nieuwe project.
Voor dit label nemen Cross en Ross aldus hun eerste en enige plaat op
– overigens met behulp van tal van muzikale vrienden, onder wie
Brinsley Schwarz-leden Nick Lowe (bas) en Billy Rankin (drums) en
pedal steel-maestro B.J. Cole. Het resultaat is Bored
Civilians,
een voortreffelijke lp die folkrock combineert met popstructuren en
countryfied
rock.
Cross en Ross bewegen zich – vooral in opener 'The Last Ocean
Rider' – in de richting van Band-achtige rootsrock, terwijl
schitterend harmoniƫrende songs 'Bored Civilians', 'Pastels' en
'The Dead Salute' Crosby, Stills & Nash in herinnering roepen en
het uitgesponnen 'Story For A Friend' aan de Canterbury-scene doet
denken. Tussen de acht uitstekende Cross/Ross-composities is voorts
de Fotheringay-cover 'Peace To The End' ronduit fenomenaal, en sluit
het akoestisch/orkestrale 'Fly Home' het album op visionaire wijze
af. Maar visie of net, Bored
Civilians bereikt
geen groot publiek, Het heeft als gevolg dat de Cross/Ross-combine
jammerlijk mislukt en niemand ooit meer verneemt van de niet
misselijke talenten, zoals uitdrukkelijk geƫtaleerd op Bored
Civilians,
van Peter Ross en supergitarist Keith Cross.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten