Bijeengebracht
in 1970, vormen zanger/gitarist Graham White (ex-Andromeda),
organist/pianist Roy Sharland (ex-Crazy World of Arthur Brown),
zanger/bassist Mick Hawksworth (ex-Five Day Week Stray People) en
Paul Francis (ex-Tucky Buzzard) Fuzzy Duck. Hun manager – die ook
manager is van Tom Jones en Engelbert Humperdinck – zorgt voor een
deal met Decca-offshoot MAM, met als resultaat dat Fuzzy Duck zijn
debuutplaat kan opnemen in de Londense Olympic Studios. Het
zelfgetitelde Fuzzy
Duck – met
een spuuglelijke hoesafbeelding van een cartoon-eend met een
afrokapsel – ligt in augustus 1971 in een beperkte oplage in de
winkels, maar blijft daar ook liggen. En dat is zonde want Fuzzy
Duck is
een prachtig album op het snijvlak van progrock, hardrock en
acidrock. Sterke songs, een strakke ritmesectie, een rollend,
scheurend Hammond-orgel en opwindende gitaarsolo's: 'Mrs. Prout',
'Just Look Around You', 'More Than I Am' en het sterk psychedelische
'Afternoon Out' kunnen zich eenvoudig meten met het werk van Atomic
Rooster, Uriah Heep en Deep Purple. Maar het mag niet zo zijn voor
Fuzzy Duck: mismanagement verhindert live-optredens en interne
strubbelingen leiden al in augustus '71 – nog voor Fuzzy
Duck is
uitgebracht – tot het vertrek van Graham White. Zonder White
produceert Fuzzy Duck nog twee singles, maar aan het eind van 1971,
binnen twee jaar na de oprichting, houdt de band op te bestaan. Het
residu: één geweldig heavy progrock-album.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten