The Chamber Strings | Gospel Morning

Een warrige haardos, een oogopslag naar het niets: een gekwelde romanticus uit de goot. Een blik op Kevin Junior is voldoende om de associaties te laten stromen: Alex Chilton, Johnny Thunders, Peter Perrett, Nikki Sudden, Paul Westerberg. En inderdaad, Kevin Junior stevende af op totale zelfvernietiging – maar overleefde. De chronisch depressieve Kevin Gerber trekt in 1985 op 15-jarige leeftijd van Akron, Ohio naar Chicago, Illinois om zijn passie voor rock-'n-roll te leven en krijgt in het clubcircuit, jong als hij is, de bijnaam 'junior'. Hij richt The Mystery Girls op, een band die in 1992 wordt omgedoopt tot The Rosehips en twee jaar later een album uitbrengt bij een major. Kevin Junior raakt dan innig bevriend met Epic Soundtracks van The Swell Maps en broer van Nikki Sudden. Voor de band van Epic Soundtracks zoekt Kevin Junior bandleden in Chicago, maar uiteindelijk komen ze in de band van Junior zelf terecht: The Chamber Strings. Na een tournee door Europa met Soundtracks neemt Junior tussen oktober '96 en februari '97 in Angel Studios in Chicago elf zelfgepende nummers op met producer en bassist Ellis Clark, drummer Anthony Illarde, toetsenist Todd Flechter en de gitaristen Aaron Bright en Tom Fowler. Op het resultaat, Gospel Morning, betoont Kevin Junior zich de breekbare romanticus die zwelgt in decadente jaren zeventig rock, zoals de swagger van The Rolling Stones en The Faces in 'Dead Man's Poise' en 'Cold, Cold Meltdown'', en Only Ones-postpunk in 'The Race Is On' en 'Thank My Lucky Stars' – de laatste opgenomen in Londen. De overheersende sfeer op Gospel Morning is echter die van verval, verlies en wanhoop en doet sterk denken aan de deprimerende sound van Big Stars Third. Magistrale, in mineur gestemde songs als 'Flashing Star', 'I Can't Lose' en 'All Of Your Life' laten een fragiele, magnifieke Junior horen die wordt begeleid door herfstige strijkers, barokke toetsen en lyrische gitaarsolo's. Gospel Morning bereikt dan zijn bij de strot grijpende apotheose in de kaalslag van 'No More Songs'. In de herfst van 1997 komt Gospel Morning via een klein label, Idiot Savant Music, in een oplage van 1.000 stuks op de markt en wordt nauwelijks opgemerkt. Opnieuw gaat Junior dan in Engeland toeren met Epic Soundtracks, maar bij terugkomst uit Engeland, dat hij heeft moeten verlaten vanwege een aflopend visum, verneemt Junior dat de zwaarmoedige Soundtracks is overleden aan overdosis antidepressiva. Kevin Junior komt de schok niet te boven en verliest zich in een zware heroïneverslaving, die aanvankelijk in 2001 een wonderlijk creatieve piek oplevert in de vorm van het orkestrale Month Of Sundays – al is de doorgetripte Junior totaal onhandelbaar in de studio. Maar dan gaat het bergafwaarts met Kevin Junior. Hij verliest zijn band, verkoopt al zijn spullen en gitaren en leeft in Los Angeles het leven van een aan heroïne, cocaïne en alcohol verslaafde dakloze. Zelmoordpogingen, gevangenisstraffen en ziekenhuisopnamen – Junior blijkt een lekke hartklap te hebben – krijgen hem er echter niet onder. Hij overleeft ternauwernood en gaat weer muziek maken; gaat in 2004 op tournee met Nikki Sudden door Europa – a living hell. Terug in Chicago sterft hij bijna aan een overdosis valium, maar in 2006 komt hij definitief tot inkeer als hij hoort dat Nikki Sudden na een optreden in New York overlijdt door een overdosis. Kevin Junior overleeft zes jaar in de goot, heeft in 2007 zijn band weer bij elkaar en heeft talloze nieuwe songs geschreven voor wat het derde album van The Chamber Strings moet worden. Met Gospel Morning heeft Kevin Junior in ieder geval al een gebutst, verloren meesterwerk op zijn naam staan.
Flashing Star / Telegram / Everyday Is Christmas / Dead Man's Poise / I Can't Lose / Victorian Arms / The Race Is On / All Of Your Life / Gospel Morning / Cold, Cold Meltdown / Thank My Lucky Stars / No More Songs