The Grateful Dead | American Beauty

In dezelfde week in juni 1970 dat Workingman’s Dead in de winkels ligt, gaat The Grateful Dead met The Band, Janis Joplin en Delaney and Bonnie op tournee door Canada – per trein. Tien dagen van live-optredens op treinstations, high worden en jammen met elkaar, vastgelegd in de film Festival Express. Geïnspireerd door zowel het succes van Workingman’s Dead als de kracht van ouderwetse countryfolksongs stapt The Grateful Dead een krappe zes weken later alweer Wally Heiders studio in San Francisco binnen om te werken aan de opvolger, American Beauty. Onder het genot van geestverruimende paddenstoelen en aldus in een zeer relaxte sfeer nemen Jerry Garcia (zang, gitaar, pedal steel), Bob Weir (gitaar, zang), Phil Lesh (bas, piano, zang), Pigpen (harmonica, zang), de drummers Bill Kreutzmann en Mickey Hart, en tekstschrijver Robert Hunter in minder dan een maand in een live-setting hun nieuwe album op, een logisch vervolg op de verrassende countryrockplaat Workingman’s Dead. Maar in tegenstelling tot dat bonkende en rammelende album is American Beauty een toonbeeld van harmonieuze, zij het psychedelische, schoonheid. Naar het voorbeeld van Crosby, Stills & Nash oefent The Dead grondig op de kenmerkende meerstemmige zang en sijpelen invloeden van de pastorale grandeur van The Bands Music From Big Pink door in de acidrock van Garcia en de zijnen; op American Beauty niet alleen de Dead-leden, maar ook Garcia's kompanen van de New Riders Of The Purple Sage. Ondanks de dominantie van Garcia – als zanger, componist, gitarist en pedal steel-speler – trapt de plaat af met de prachtige Phil Lesh-compositie 'Box Of Rain', voorzien van een van Robert Hunters poëtische teksten. Ook Bob Weirs betoverende 'Sugar Magnolia' valt deze eer ten deel, evenals Jerry Garcia's totaal overrompelende songs 'Friend Of The Devil', 'Ripple' 'Candyman' en 'Attics Of My Life'. Het zijn superieur, vrij zwevende songs, die gedragen worden door akoestische gitaar, pedal steel, Garth Hudson-achtige orgel-accenten en innig verweven, zachte, maar schitterende harmoniezang. De klassieke roadsong 'Truckin'' sluit een album van een onvoorstelbaar grote schoonheid af, gestoken in een door Stanley 'Mouse' Miller en Alton Kelley psychedelisch beletterde hoes, waarin zowel American Beauty als American Reality te lezen valt. American Beauty is niet alleen te beschouwen als de beste Grateful Dead-plaat, maar ook als een ultieme countryrockklassieker, vergelijkbaar met The Bands Music From Big Pink en The Byrds' Sweethearts Of The Rodeo.
Box Of Rain / Friend Of The Devil / Sugar Magnolia / Operator / Candyman / Ripple / Brokedown Palace / Till The Morning Comes / Attics Of My Life