MC5 | High Time

Militante rouwdouwers. Mislukte wereldverbeteraars. Energiek en energieverslindend zootje ongeregeld dat al na drie platen geheel was opgebrand. De Motor City 5 raakten daadwerkelijk volkomen losgeslagen, met uitbundig gebruik van hard drugs en gevangenisstraffen als gevolg. Gedurende zijn heftige bestaan maakte MC5 slechts drie lp’s, maar wel drie overdonderende lp’s, en had, o wonder, een uiterst stabiele bezetting: Rob Tyner (zang, mondharmonica), Wayne Kramer (gitaar, zang), Fred ‘Sonic’ Smith (gitaar, zang), Dennis Thompson (drums, zang) en Mike Davis (bas, zang). Vanaf halverwege de jaren zestig was hun explosieve cocktail gebaseerd op de rock-‘n-roll van Chuck Berry, de vuige Britse rhythm & blues van The Yardbirds en The Who en de existentialistische jazz van John Coltrane en Sun Ra. MC5 wordt bovendien nog eens gemanaged door politiek activist en pleitbezorger van vrije seks en drugs, John Sinclair. 

Getekend door Elektra Records is het eerste album van MC5 dan ook een opwindend politiek pamflet, en nog eens live opgenomen ook. De band wordt echter snel bij Elektra de deur uitgewerkt omdat een grote platenwinkelketen weigert de plaat te verkopen. Kick Out The Jams wordt een jaar later gevolgd door de rock-’n’-rollplaat Back In The USA, waarna in de toenemende chaos een jaar later in juli 1971 alweer MC5’s derde verschijnt: High Time. Een mix van de eerste twee albums is High Time een pure rockplaat, die zelfs – heel af en toe – de kwetsbare kant van het doorgaans opgefokte vijftal laat zien. De knetterende garagepunk van MC5 gaat op High Time een verbond aan met bluesy hardrock en sci-fi psychedelica. En waar de vorige albums louter groepscomposities bevatten, leveren zowel Kramer, Tyner, Thompson als Smith eigen composities aan. Thompsons ‘Gotta Keep Movin’ is een compacte uptempo rocker met scheurend gitaarspel van het sonische gitaristenduo Kramer/Smith, Rob Tyners ‘Future/Now’ een bluesy schuiver met een prachtig verstild coda en ‘Miss X’ en ‘Poison’ zijn spetterende spacy rocksongs van de hand van Wayne Kramer. Hofleverancier is echter Fred Smith; hij levert vier songs, waarvan het muzikale stripverhaal over een geile non, het sublieme ‘Sister Anne’, het rock-‘n’rollende hoogtepunt van High Time is, al vat ‘Skunk (Sonicly Speaking)’ nog eens alles samen: wild, gestoord en opwindend. High Time is opvallend transparant geproduceerd – MC5 lijkt de rommeligheid voorbij. Maar dat is slechts schijn; het uitblijven van succes drijft de complete band naar de afgrond van de hard drugs. In 1972 blaast de Motor City 5 zichzelf op en laat een erfenis na van drie wilde rock-’n-rollplaten.

Sister Anne / Baby Won’t Ya / Miss X / Gotta Keep Movin’ / Future/Now / Poison / Over And Over / Skunk (Sonicly Speaking)