Geschoold
voor aria's en gezegend met onbegrensde vocale mogelijkheden,
Catharine Hagen uit Oost-Berlijn is een enorm talent. Op negenjarige
leeftijd viert ze al triomfen in het Bertold Brecht-theater, later
krijgt ze op marxistisch-leninistische leest geschoeid onderricht in
klassieke en populaire zang, dans- en pianospel. Nina Hagen heeft op
zeventienjarige leeftijd alle vaardigheden van een allround
entertainer en groeit nota bene uit tot een gevierd
schlager-zangeres. In 1976 neemt haar stiefvader – de zanger en
anti-communist Rolf Biermann – Nina mee naar het vrije westen.
Na een periode van indrukken in Londen keert ze terug naar West-Berlijn en richt daar de Nina Hagen Band op en gaat net als in haar DDR-periode een contract aan met CBS. La Hagen is dan 23 jaar en de baas over haar band, die bestaat uit ervaren rockmuzikanten, met daaraan toegevoegd de gewiekste manager en fotograaf Jim Rakete. De brutale, bloedmooie, ravenzwarte Hagen weet haar band van traditionele rockers te bekeren tot het punkgeloof. Het is die mix van classic rock en punk die de sfeer bepaalt op haar in de befaamde Hansa Studio's opgenomen zelfgetitelde debuutplaat. Einen recht schönen Güten Abend meine Damen und Herren, zo begint de plaat die daarna losbarst in 'TV-Glotzer', een cover van The Tubes' 'White Punks On Dope' en in Hagens versie een vergelijking tussen de zwartwit-tv's van Oost-Berlijn en de zuurstokkleuren van de Wet-Berlijnse beeldschermen. Nina Hagen is niet alleen de clowneske, grimassende, kribbige performer, maar ook een confronterende tekstschrijver. 'Unbeschreiblich Weiblich' is in dat verband een sterk feministisch getinte song: Warum soll ich meine Pflicht als Frau erfüln? / Für wen? Für die? Für dich? Für mich? / Ich hab keine Lust meine Pflicht zu erfulln! / Für dich nicht, für mich nicht, ich hab keine Pflicht! Uitgevoerd in punky rock is 'Unbeschreiblich Weiblich' Hagens eerste westerse hit – in Nederland overigens niet verder dan de tipparade. 'Auf'm Bahnhoff Zoo' is funky en gedreven, 'Pank' – Ich bin nicht deine Fickmaschine – is pure punk, 'Der Spinner' onheilszwanger en 'Auf'm Friedhof' theatraal en symfonisch. Hagens grootste talenten – een bereik van vele octaven en een indrukwekkend vibrato – komen vooral tot zijn recht in het even schitterende als beklemmende 'Naturträne'; een ware klassieker.
Frau Hagen wordt in Nederland na het verschijnen van Nina Hagen Band met open armen ontvangen, in het bijzonder door de Herman Brood-entourage. Nina Hagen raakt echter volkomen stuurloos en is alhier een dankbaar onderwerp voor de boulevardpers. Ze breekt met platenmaatschappij en begeleidingsband – die verder door het leven gaat als Spliff – en gaat in feite ten onder aan drugs, foute vrienden en totale verwarring. Het mag dan ook een klein wonder heten dat mevrouw Hagen met haar debuut een consistent, actueel – tussen rock en punk – en uniek Duitstalig album heeft afgeleverd.
Na een periode van indrukken in Londen keert ze terug naar West-Berlijn en richt daar de Nina Hagen Band op en gaat net als in haar DDR-periode een contract aan met CBS. La Hagen is dan 23 jaar en de baas over haar band, die bestaat uit ervaren rockmuzikanten, met daaraan toegevoegd de gewiekste manager en fotograaf Jim Rakete. De brutale, bloedmooie, ravenzwarte Hagen weet haar band van traditionele rockers te bekeren tot het punkgeloof. Het is die mix van classic rock en punk die de sfeer bepaalt op haar in de befaamde Hansa Studio's opgenomen zelfgetitelde debuutplaat. Einen recht schönen Güten Abend meine Damen und Herren, zo begint de plaat die daarna losbarst in 'TV-Glotzer', een cover van The Tubes' 'White Punks On Dope' en in Hagens versie een vergelijking tussen de zwartwit-tv's van Oost-Berlijn en de zuurstokkleuren van de Wet-Berlijnse beeldschermen. Nina Hagen is niet alleen de clowneske, grimassende, kribbige performer, maar ook een confronterende tekstschrijver. 'Unbeschreiblich Weiblich' is in dat verband een sterk feministisch getinte song: Warum soll ich meine Pflicht als Frau erfüln? / Für wen? Für die? Für dich? Für mich? / Ich hab keine Lust meine Pflicht zu erfulln! / Für dich nicht, für mich nicht, ich hab keine Pflicht! Uitgevoerd in punky rock is 'Unbeschreiblich Weiblich' Hagens eerste westerse hit – in Nederland overigens niet verder dan de tipparade. 'Auf'm Bahnhoff Zoo' is funky en gedreven, 'Pank' – Ich bin nicht deine Fickmaschine – is pure punk, 'Der Spinner' onheilszwanger en 'Auf'm Friedhof' theatraal en symfonisch. Hagens grootste talenten – een bereik van vele octaven en een indrukwekkend vibrato – komen vooral tot zijn recht in het even schitterende als beklemmende 'Naturträne'; een ware klassieker.
Frau Hagen wordt in Nederland na het verschijnen van Nina Hagen Band met open armen ontvangen, in het bijzonder door de Herman Brood-entourage. Nina Hagen raakt echter volkomen stuurloos en is alhier een dankbaar onderwerp voor de boulevardpers. Ze breekt met platenmaatschappij en begeleidingsband – die verder door het leven gaat als Spliff – en gaat in feite ten onder aan drugs, foute vrienden en totale verwarring. Het mag dan ook een klein wonder heten dat mevrouw Hagen met haar debuut een consistent, actueel – tussen rock en punk – en uniek Duitstalig album heeft afgeleverd.
TV-Glotzer
(White Punks On Dope) / Rangehn / Unbeschreiblich Weiblich / Auf'm
Bahnhof Zoo / Naturträne / Superboy / Heiss / Fisch Im Wasser /
Auf'm Friedhof / Der Spinner / Pank
Geen opmerkingen:
Een reactie posten