David & David | Boomtown

In 1978 trekt David Baerwald van Oxford, Ohio naar Los Angeles, Californië. Een jaar later verhuist David Ricketts van Philadelphia, Pennsylvania naar de stad der engelen. Beide Davids ploeteren jarenlang in de marge; Rcketts als hulpje in filmstudio's; Baerwald in onsuccesvolle bandjes. In 1984 ontmoeten de 30-jarige Ricketts en de 23-jarige Baerwald elkaar en vormen tezamen een band, of beter gezegd een duo. Ze kiezen daarvoor de weinig fantasierijke naam David & David, maar het zal een naam zijn die de Amerikaanse jeugd in het geheugen gegrift zal blijven. In 1986 komen ze namelijk voor de dag met een onwaarschijnlijk, zeer dualistisch meesterwerk, dat het failliet van de moderne beschaving op vileine wijze blootlegt in negen songs en dat royaal omlijst wordt door beukende drums, ratelende slaggitaren en flarden van zoemende, dreunende Fairlights. Welkom in Babylon, welkom in de uit zijn krachten gegroeide metropool; 'Welcome To The Boomtown' – plaatopener van Boomtown en een Amerikaanse tophit voor David & David. De enerverende, aanstekelijke rocksong introduceert karakters die het snelle leven leven, verslaafd zijn aan alcohol en cocaïne, en het uiteindelijk niet overleven: Well the ambulance arrived too late / I guess she didn't want to wait... / Welcome to the boomtown. In Baerwalds teksten figureren schimmige dealers, mislukte actrices en kansloze verslaafden in een decor van huiselijk geweld, misbruik van macht en noodlottige gebeurtenissen, gelaten verteld en prachtig gezongen door de ene David, terwijl de andere – multi-instrumentalist Ricketts – met behulp van gitaar, dobro, lap steel, piano en geprogrammeerde keyboards een duistere, intense sfeer neerzet. Een sfeer, door de dichte, overweldigende sound niet geheel vrij van pathos, typerend voor de jaren tachtig en aldus elementen bevat van de sfeervolle broei van Daniel Lanois-producties, de soundscapes van de eerste Gabriel-albums, de geladenheid van T-Bone Burnetts Proof Through The Night en de lyriek van Bruce Springsteen. Alleen; hier zijn jonge muzikanten aan het woord die de taal spreken van de miljoenen Amerikaanse jongeren die op een manier zoals de romanfiguren in Brett Easton Ellis' Less Than Zero worstelend het Reagan-tijdperk proberen te overleven. De compromisloze sfeertekeningen zijn gevat in overrompelende rocksongs, muzikaal opgepompt door geprogrammeerde drums, synthetische toetsen en Ricketts scheurende gitaar. In het gedreven 'Swallowed By The Cracks' blijven dromen onvervuld, zijn illusies gebroken en rest slechts het zwarte gat, terwijl de boodschap van 'Being Alone Together' – de zinloosheid van het bestaan – benadrukt wordt door middel van een catchy refein, bubbelende bas en een op hol geslagen gitaar. In het machtige 'River's Gonna Rise' spoelt de zondvloed de straten schoon van de metropool, wat kracht bijgezet wordt door een gierende gitaarclimax; begeleiden hamerende piano, aanzwellende Fairlight en een majesteitelijke David Gilmour-gitaarsolo in 'All Alone In The Big City' Baerwalds visie over eenzaamheid en geweld; en sluit het ingetogen epos over de zelfbenoemde helden in 'Heroes' het album relativerend en hoopvol af. Het zal het enige album blijven van Baerwald en Ricketts, al werken ze jaren later nog samen op Sheryl Crows Tuesday Night Music Club. Zij gaan ieder huns weegs, hopelijk in het volle besef dat zij met Boomtown niets minder dan een meesterwerk hebben geproduceerd en meer nog; een monument van de jaren tachtig

Welcome To The Boomtown / Swallowed By The Cracks / Ain't So Easy / Being Alone Together / A Rock For The Forgotten / River's Gonna Rise / Swimming In The Ocean / All Alone In The Big City / Heroes