Aanvankelijk
een uitlaatklap van Comets On Fire’s Ethan Miller waar hij zijn
meer roots- en popgeoriënteerde songs kwijt kon, is Howlin Rain
op Magnificent Fiend uitgegroeid tot een fantastische
rockband. Was het gelijknamige debuut uit 2006 al een spetterend
boogie-album, Magnificent Fiend overtreft dit debuut verre.
Dit vanwege de afgewogen, organische rocksound waar invloeden van de
Britse begin jaren zeventig-rock, zoals Humble Pie, heavy rock à
la Grand Funk Railroad en southern jamrock in de trant van The Allman
Brothers broederlijk een plekje naast elkaar hebben gevonden. Ook
Rick Rubin zag wel brood in de retrorocksound van Ethan Miller en
zijn kompanen toen hij ze tekende voor zijn American-label. Howlin
Rain treedt daarmee in de voetsporen van bands als Masters Of Reality
en The Black Crowes. Maar ook muzikaal zijn er raakvlakken.
Ouderwetse, zware rock is ook Howlin Rains uitgangspunt, maar
akoestische gitaren, Wurlitzer en Hammond zorgen voor een afgewogen
klankbeeld. Miller zet vaak een strot op, maar in 'El Rey' klinkt hij
als een soulzanger, terwijl zijn zachte kant naar voren komt in de
schitterende, bijna pastorale progrocksongs 'Nomads' en 'Riverboat'.
Tegenover deze feërieke pracht staan energieke heavy rocksongs
als 'Dancers At The End Of Time', met grommende orgels en fuzzende
gitaren. Magnificent Fiend is tegelijk opwindend en
aanstekelijk, een perfecte combinatie voor een perfect nu-rockalbum,
dat bovendien sterk knipoogt naar klassieke seventies rock. Een
winnende combinatie die Howlin Rain een sterke positie moet kunnen
opleveren in het landschap van de moderne rock. Howlin Rain rules!
Requiem
/ Dancers At The End Of Time / Calling Lightning Pt. 2 / Lord Have
Mercy / Nomads / El Rey / Goodbye Ruby / Riverboat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten