Ook
Italië heeft in de jaren tachtig zijn garagescene. Vanuit Pavia
creëert Claudio Sorge met zijn Electric Eye-label een scene naar
het Amerikaanse voorbeeld waar jonge beatgroepen de garagepunk van de
sixties herontdekken. De grootste troef van Electric Eye is The Sick
Rose, een neo-garageband uit Turijn, in 1983 opgericht door zanger Re
Luca en gitarist Diego Mese en vernoemd naar een gedicht van William
Blake. Zij dragen bij aan de verzamelaars Eighties
Colours,
Declaration
Of Fuzz en
Battle
Of The Garages Vol. IV en
debuteren
met de fantastische single 'Get Along Girl!'. Die wordt eind '86
opgevolgd door Faces,
een rammelend, gruizig garagepunkalbum. Over de strakke beat van
bassist Mauizio Campfisi en drummer Dante Garimanno legt Rinaldo Doro
een dreinende laag Farfisa, waarover Diego Meso dreunende fuzzgitaren
en jengelende tremolo drapeert. Vol venijn – en zichzelf
begeleidend met maraccas – spuugt Luca Re zijn primitieve teksten
met Italiaanse dikke tong in de microfoon; The Sick Rose is pure
eurotrash. Eén cover – van de Amerikaanse Outsiders –
bevindt zich tussen de elf bandcomposities, die wringen, swingen en
hypermelodieus zijn: 'Searching For', 'Nothing To Say', 'Everybody
Wants To Know', 'About You' en de fantastische catchy garagepunker
'It's A Mystery'. Faces
is
de beste Italiaanse gragerockplaat ooit gemaakt en behoort de canon
van de Europese neo-garagerock. Een obscure klassieker dus.
Searching
For / It's A Mystery / Nothing To Say / Night Comes Falling Down / I
Don't Care (She Doesn't Care) / I'm Not Trying To Hurt You /
Everybody Wants To Know / You've Got My Mind / About You / Black Or
White / Can You Find Me A Place / What You Are (Bad Girl!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten