Kort
en hevig is de jaren tachtig-opleving van de garagerock. En dat is
ook het lot van het leeuwendeel van die energieke garagepunkbandjes:
een kort bestaan van een paar singles, wat optredens en misschien een
lp. Ook The Cheepskates zijn snel weer van het podium verdwenen;
opgericht in New York ergens in 1982, is het kwartet, bestaande uit
Shane Faubert (zang, orgel), David John Herrera (gitaar), Tony Low
(bas) en Van Keith (drums) een paar jaar later alweer in het niets
opgelost. In The Cheepskates kent de neo-garagerock een van zijn
meest primitieve, simpele, lullige exponenten. Goedkoop ook, dat zich
niet alleen uit in de bandnaam, want simpel instrumentarium met bas,
drums, elektrische gitaar, Farfissa-orgeltje en eenvoudige, doch zeer
opwindende liedjes. In zo'n veertien uur leggen The Cheepskates de
muziek van hun debuutplaat vast, een week of wat later gevolgd door
de vocalen. Het samengeplakte geheel komt in het voorjaar van 1984
uit op het New Yorkse gragagelabel Midnight Records. Op Run
Better Run
regeren surfpop, twang en garagepunk; domineren tikkende drums,
priegelende gitaarsolootjes, het zeikerige Augie Meyers-orgeltje en
onvaste, maar charmante koortjes. Rammelende fuzzpopliedjes als 'Run
Better Run', 'Read Your Mind', 'That's When I Say Goodbye' en 'Take
It Easy' zijn geniaal in hun catchy simplisme evenals de glimlach
opwekkende tranentrekker 'Why Is Love'. Binnen het genre – maar ook
daarbuiten – hebben The Cheepskates een unieke sound; weinigen
klinken zo schijnbaar amateuristisch, zo lullig in combinatie met
superaanstekelijke, vrolijkmakende liedjes als deze New Yorkse
garageband.
Run
Better Run / Read Your Mind / That's When I Say Goodbye / Gone For
Good / Shadow Of Loneliness / Big Bad / You Can't Change / Drive In
Movie / Xtra Collestrial / Take It Easy / I'd Give All I Got / Far
Far Away / Why Is Love
Geen opmerkingen:
Een reactie posten