Ondanks
de militaire dictatuur in Peru kent Lima eind jaren zestig een
levendige jongerencultuur. Een van de groepen die muzikale vrijheid
en experimenteerdrift uitdraagt is Traffic Sound. Het eerste album
uit 1969 kent nogal wat covers, maar de tweede plaat van een jaar
later bestaat geheel uit eigen materiaal. Datzelfde jaar nog, 1970,
verschijnt het beste album van de band, het zelfgetitelde Traffic
Sound,
ook wel eens abusievelijk Tibet's
Suzettes genoemd.
'Tibet's Suzettes' is echter het openingsnummer dat avontuurlijk de
toon zet van de zes bandcomposities. Avontuurlijk, want psychedelisch
en progressive tegelijk en voorzien van een lichte latin-groove, is
het een ijzersterke plaat met fuzzgitaren, dwarsfluit, saxofoon en
bovenal prachtige melodieën. 'Those Days Have Gone', met zijn
vloeiende gitaarlijnen en dwarrelende dwarsfluit, de garagepopsong
'Yesterday's Game' en het psychedelische 'America' vervolmaken een
schitterend album dat niet hoeft onder te doen voor de betere
Westcoast-muziek, de beste Traffic-plaat of Etcetera
van
het bevriende Laghonia. Na nog een album zal Traffic Sound versmelten
met Laghonia en voor een aantal jaren door het leven gaan als We All
Together, dat overigens ook nog eens twee prachtige beatleske platen
het licht doet zien. Traffic
Sound is
echter op zichzelf beschouwd een van de allerbeste albums van de
Peruviaanse psychedelische rock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten