Clay Idols | Falling Down Backwards

Grote onbekenden uit het Los Angeles van de prille jaren negentig. Een album produceert de band; een album dat uitkomt op een klein label; een album dat gevuld is met bloedrode, herfstbruine moodrock met een hoge emotionele waarde; een schitterend album. Maar er hangt een mysterieus waas rond Clay Idols, want na één album opgelost in het niets. De groep is gecentreerd rondom de talenten van zanger/gitarist en songschrijver Steven Schayer. Zijn huiverende, emotievolle stemgeluid in combinatie met zwaarmoedige teksten die overvloeien van beeldspraak en verwijzingen naar angsten en onzekerheden zijn de gezichtsbepalende elementen van de donkere rock van Clay Idols. De band bestaat naast Schayer uit Daniel Berger (gitaar, dulcimer), Mike Kabok (bas) en Rob Jacobs (drums), maar krijgt bij het muzikale inkleuren hulp van viool en cello. De songs van Schayer bevinden zich dan ook tussen de donkere somberte van de American Music Club en de melancholie van R.E.M., terwijl reverb-gitaren en stuwende drums Brtse postpunk-invloeden verraden. Analoog aan die vergelijking zijn schitterende liedjes als 'This House's River', 'Speechless' en 'Best Part Of Bad Weather' zwanger van doem en 'Another Bad Day', 'Flower Thief' en 'Freedom Bridge' bitter van weemoed en dus lichter van toon. Samen met de overige, alle overtuigende composities is Falling Down Backwards een uiterst fascinerend rockalbum dat helaas nergens op aandacht heeft kunnen rekenen. Steven Schayer en de zijnen verdwijnen dan geruisloos van het podium, en nemen het miskende meesterwerk Falling Down Backwards mee de vergetelheid in.
This House's River / Flower Thief / Bells Are Ringing / It Can Only Get Colder / Speechless / Another Bad Day / Straight Line To A Clear Head / Best Part Of Bad Weather / Fortune In A Wishing Well / Freedom Bridge