Screaming Trees | Uncle Anesthesia

Ook al hebben slaande ruzies Screaming Trees meermalen op non-actief gezet, het jaar 1990 is een helder gemarkeerde scheidslijn. Eind 1989 nemen de spanningen weer eens toe tussen de eeuwig ruziënde broertjes Gary Lee Conner en Van Conner en dompelt Mark Lanegan zich definitief onder in whiskey en heroïne. Onder de vleugels van indierocklabel SST lukt het Screaming Trees niet door te breken, dus komt de band tot een halt. Ruim vier jaar daarvoor hebben de volslanke broertjes Conner, gitarist Gary Lee en bassist Van, in Ellisburg, Washington met zanger Mark Pickerel Screaming Trees opgericht. Mark Lanegan, een oude schoolvriend van de Conners, voegt zich bij hen en wordt de drummer. Na een fikse ruzie valt Screaming Trees uiteen en wordt vervolgens weer in elkaar gezet, maar nu is Pickerel drummer en Mark Lanegan zanger. Met als voornaamste ingrediënten psychedelica, garagerock en punkrock maakt Screaming Trees een aantal gruizige gitaarplaten voor Velvetone Records en SST, waarbij songs en sound steeds beter worden. In 1989 zijn de bandleden elkaar compleet zat, of zoals Mark Lanegan het zegt: ‘The Trees was four complete nuts.’ Lanegan maakt dan in 1990 zijn solodebuut met The Winding Sheet, een album vol duistere folkblues. Ook Van Conner brengt in 1990 een plaat met zijn band Solomon Grundy uit, evenals Gary Lee met The Purple Outside. Het lijkt een complete scheiding der geesten, maar o wonder, met hulp van het management van Soundgarden tekent het gerevitaliseerde Screaming Trees in 1990 bij major Epic. Met instemming van Epic gaat Screaming Trees zijn majordebuut opnemen met Soundgarden-producer Terry Date, die de band een meer gepolijst geluid geeft. In juni 1990 worden met producers Terry Date en Soundgarden-zanger Chris Cornell in de London Bridge Studio in Seattle de opnamen gemaakt van Uncle Anesthesia, Screaming Trees’ majordebuut. Het geluid is transparant, maar de gitaren cirkelzagen wild, zo blijkt uit de majestueuze opener ‘Beyond This Horizon’. Lanegans putdiepe bariton komt voor het eerst uitstekend tot zijn recht en is een geduchte opponent van Gary Lee Conners genadeloos rauwe gitaargeluid en priemende wah-wahsolo’s. Screaming Trees’ luide garagerock is aanstekelijk bovendien in opwindende songs als ‘Bed Of Roses’, ‘Úncle Anesthesia’ en ‘Alice Said’. ‘Time For Light’ heeft met zijn smerige riff een extreem hoog octaangehalte, terwijl ‘Lay Your Head Down’ aan R.E.M. doet denken, ‘Disappearing’ voorzien is van mariachi-trompetten en de prachtige afsluiter ‘Closer’ de dromerig-psychedelische kant laat zien van Screaming Trees. Uncle Anesthesia is een fantastisch jaren negentig-rockalbum en preludeert de doorbraak van grunge en de Seattle-sound. Het album verkoopt echter niet veel meer dan 50.000 exemplaren, maar opvolger Sweet Oblivion is twee jaar later de doorbraakplaat. Maar een jaar toeren – energieke live-optredens met twee rondstuiterende dikkerdjes en een stoïcijnse zanger – levert naast succes ook veel knokpartijen op. In 1996 komt de laatste cd Dust uit en op 25 juni 2000 maakt Mark Lanegan officieel een einde aan wat een lijdensweg werd. Lanegan: ‘It was like prison. Without the sex.’
Beyond This Horizon / Bed Of Roses / Uncle Anesthesia / Story Of Her fate / Caught Between / lay Your Head Down / Before We Arise / Something About Today / Alice Said / Time For Light / Disappearing / Ocean Of Confusion / Closer