Led Zeppelin | Physical Graffiti

Alles aan Led Zeppelin is in het begin van de jaren zeventig bigger than life; de uitspattingen van de band op tournee zijn legendarisch – evenals de successen: in Amerika bezoeken honderduizenden fans de concerten en verkopen de albums miljoenen exemplaren. Vooral op tournee door Amerika staan de bandleden buiten het sterfelijke leven – en wanen zich godheden. Drank, cocaïne, heroïne, morbide seks, seks met minderjarigen, gewelddadigheden en gesloopte hotelkamers, maar ook: opwindende heavy rock en geile elektrische blues – tijdens optredens wil zanger Robert Plant van pure opwinding het liefst de hele voorste rij bespringen. Led Zeppelin is een sexual beast. In 1970 ontdekken gitarist Jimmy Page en Robert Plant tijdens een bezoek aan Bron-Yr-Aur, een primitieve cottage in Wales, de volksmuziek, waardoor Led Zeppelin vanaf Led Zeppelin III folk toevoegt aan de heavy rocksound – culminerend in het waanzinnige succes van Led Zeppelin IV en van ‘Stairway To Heaven’. Houses Of The Holy experimenteert met strijkers, mellotron, Wurlitzer en de arrangementen van bassist John Paul Jones en is, hoewel minder dan de voorganger, een millionseller in Amerika. Na weer een tournee door de States in 1973, trekt de band zich in januari en februari 1974 terug op het Britse platteland, namelijk in Headley Grange, een vochtig en oncomfortabel landhuis in East Hampshire. Met behulp van Ronnie Lane’s Mobile Studio neemt Led Zeppelin daar acht songs op. Maar het nieuwe album, Physical Graffiti, bestaat maar liefst uit vijftien songs – en is een monumentaal dubbelalbum. De band durft het aan om nummers die min of meer op de plank zijn blijven liggen te vervlechten met nieuw materiaal. Zo stammen de akoestische instrumental ‘Bron-Yr-Aur, het beukende ‘The Rover’ en het welhaast symfonische ‘In The Light’ van Page en Plants trip naar Wales in 1970, is het pastorale ‘Down By The Seaside’ opgenomen tijdens de sessies voor Led Zeppelin IV en is ‘Houses Of The Holy’ het weggelaten titelnummer van de gelijknamige lp. De oudere songs vormen niettemin een vloeiend geheel met de nieuw opgenomen tracks, al heeft John Bonham een nog loggere, vettere drumsound in de smerige riffsongs ‘Trampled Under Foot’, ‘The Wanton Song’ en ‘Sick Again’. Maar het zijn de epische, uiteengerafelde monstersongs die het hart vormen van Physical Graffiti. Op kant 3 is dat het duister-dynamische ‘Ten Years Gone; op kant 1 de ultra-gechargeerde elektrische blues ‘In My Time Of Dying’ en kant 2 sluit af met Zeps muzikale monument: ‘Kashmir’, magistraal opgetuigd met mellotron, strijkers en Page’s Arabische gitaararabesken. De vijftien songs die tezamen Physical Graffiti vormen tonen het immense muzikale bereik aan van Led Zeppelin en laten er geen twijfel over bestaan wie de grootste, meest geavanceerde rockband ter wereld is. De dubbel-lp, gestoken in een hoes met daarop afgebeeld woonkazernes aan St. Mark’s Place in New York, wordt op 24 februari 1975 gereleased op het eigen Swan Song-label – en wordt een immens succes. Physical Graffiti wordt gezien als een van de beste dubbelalbums ooit gemaakt.
Custard Pie / The Rover / In My Time Of Dying / Houses Of The Holy / Trampled Under Foot / Kashmir / In The Light / Bron-Yr-Aur / Down By The Seaside / Ten Years Gone / Night Flight / The Wanton Song / Boogie With Stu / Black Country Woman / Sick Again