Fan-tas-tisch. Ik geef toe, ik ben in een bespiegelende bui die me terugvoert naar de jaren zeventig. Het volmaakte gezelschap daarbij zijn de Whispering Pines, een langharig, in denim en ruitbloezen gehuld vijftal uit Silver Lake, Californië. En ja, ze vernoemden zich naar de song van The Band. Hun gelijknamige debuut-cd is, ik zei het al en zeg het nogmaals, fantastisch. Als je houdt van die goeie ouwe countryrock en van southern rock, dan hoef je niet verder te zoeken. Whispering Pines zet een zeer geloofwaardige sound neer die het midden houdt tussen de Rolling Stones met Mick Taylor op slidegitaar, de Muscle Shoals-sound van Lynyrd Skynyrd, de swamprock van CCR en Tony Joe White, de dubbele gitaarsound van The Outlaws en vooral en in het bijzonder het elektrische bottleneckgeluid van Duane Allman. Het is allemaal bijzonder retro wat deze boys in negen countryboogie-songs neerzetten, maar wat dondert het als het zulke heerlijke en eerlijke muziek oplevert. Uitstekende songs, rammelende piano, rollende Hammond en gierend dubbelloops gitaarspel maken van Whispering Pines de ware troonopvolgers van die geniale Allman Brothers. Luister maar eens naar het ruim zeven minuten klokkende Stars Above, dat een gitaarsolo loslaat die als een adelaar wegwiekt in het onmetelijke luchtruim. Dát gevoel krijg ik bij de Whispering Pines.Family Tree / Brand New Beat / Stars Above / This Town / Grapevine Blues / Miss Lucy's Red Light / Mirror Woman Mirror Man / Crazy Mama / Songbird
Geen opmerkingen:
Een reactie posten