Ramsay heeft een vies baardje, draagt onder de gloeiende zon een beren- of bevermuts en heeft grote gaten in de afgetrapte laarzen. De laarzen voeren overigens een ritmische dans uit, begeleiden de imposante donkere stem en de kaalgeroffelde semi-akoestische gitaar. Ramsay heeft volledig bezit genomen van het kleine podium, er is geen ontkomen aan zijn ruige aanwezigheid, zijn stem en de songs van Shoot Out At The OK Chinese Restaurant. Ramsay wordt begeleid door de elektrische gitaar van Randy Weeks en de ritmesectie van Neal Casals band. Het is Eerste Pinksterdag van het jaar 2000 en Ramsay bevindt zich in de tuin van zijn Duitse platenlabel, aan de oevers van de Weser. De sfeer is die van een veranda in het Diepe Zuiden aan het einde van een hete zomerdag, waar de luisteraars aanschuiven voor een portie inktzwarte countryblues. En dat is wat Ramsay, als de onderkoelde entertainer die hij is, ze geeft: zompige countryblues.
Ramsay Midwood is een Californiër die met Shoot Out At The OK Chinese Restaurant in 1999 debuteert op het Duitse Glitterhouse label. Dit label is gespecialiseerd in americana, dus is het geen wonder dat de Amerikaanse singer-songwriter – net als countryrocker Neal Casal – onderdak vond bij Glitterhouse. Het mag misschien geen wonder zijn, maar bijzonder is het wel. Dat heeft ook Ramsay Midwood ervaren.
Midwoods vriend en bassist Kip Boardman – zelf eveneens een singer-songwriter wiens debuut Upon The Stars in 2002 uitgebracht wordt – bezit thuis in noord Los Angeles een studio alwaar, ‘at Kips house’ de opnamen plaatsvinden van Ramsays debuut. Naast Kip Boardman is er in Ramsays uitstekende begeleidingsband plaats ingeruimd voor Lone Justice-drummer Don Heffington, gitarist en banjospeler Randy Weeks – eveneens leverancier van ‘Can’t Let Go’ voor Lucinda Williams’ Car Wheels On A Gravel Road – en Rami Jaffee, de toetsenist van The Wallflowers. Binnen het bestek van een aantal weken worden in de nachtelijke uren de composities van Midwood veelal in één take ingespeeld. Vervolgens worden de mastertapes opgestuurd naar het Duitse platenlabel.
Het duurt daarom een geruime tijd voordat Ramsay Midwood het finished product in handen krijgt. Glitterhouse is niet op de hoogte van Ramsays verblijfplaats en stuurt daarom 20 exemplaren van de cd naar de studio waar Neal Casal zijn nieuwe plaat opneemt. Als het pakket met cd’s arriveert, belt Casal met Ramsay en vertelt daarbij dat hij welkom is in de studio – zo’n 25 mijl van Ramsays onderkomen. Een opgewonden Midwood zegt dat hij eraan komt. Twee uur later komt hij uitgeput aan in de opnamestudio. Op de vraag van de verbaasde Casal waarom het zolang duurde, antwoordt Ramsay: ‘Valt toch wel mee voor zo’n stuk fietsen?’ Ramsay neemt de cd’s en complimenten in ontvangst, waarop hij in reactie op het enthousiasme alle 20 exemplaren uitdeelt aan de aanwezige muzikanten en technici. Het is deze naïviteit die ook doorklinkt in Shoot Out At The OK Chinese Restaurant en die deze tot zo’n wonderlijke en bijzondere cd maakt. Shoot Out At The OK Chinese Restaurant is een aardse, directe en ruwe plaat die qua sound vergelijkingen oproept met Neil Youngs Tonight’s The Night. Daarentegen is Shoot Out At The OK Chinese Restaurant beduidend bluesiër en neemt Midwood de rol aan van een real Southerner die op zijn veranda becommentariëert wat hij op zijn pad vindt. Tekstueel blijft Ramsay dicht bij huis, hij heeft het over zijn voorkeur voor een mohair sweater, een dame met krokodillenleren tas (die hem aan de dijk zet) en de liefde voor een blinde hond. Geografisch bestrijkt Midwood het heartland van de Amerikaanse muziek: van Alabama, via Chicago naar de San Bernadino Vallei, die overigens in lichterlaaie staat. De lijzige, maar o zo soepele stem houdt de luisteraar volledig bij de les en gecombineerd met de beeldende teksten levert dit 35 minuten vitale en bij de strot grijpende countryblues op. Shoot Out At The OK Chinese Restaurant zet daarmee een nieuwe standaard en maakt Ramsay Midwood tot een oorspronkelijke en originele singer-songwriter. Doorbreken doet hij echter niet, immers de plaat is bij release in 1999 alleen in Europa uitgebracht. Drie jaar later is de doorbraak er nog steeds niet, maar er is wel gerechtigheid: in 2002 wordt Shoot Out At The OK Chinese Restaurant uitgebracht op een Amerikaans label. Ramsay zal er beretrots op zijn, maar die doorbraak komt er niet en zal er niet komen.
Dreary Life / Chicago / Spinnin’ On This Rock / Mohawk River / Feed My Monkey / Esther / Waynesboro / Grass’ll Grow / Alligator Lament / Heaven’s Toll
Geen opmerkingen:
Een reactie posten