Wie zijn platen liefheeft van Echo & The Bunnymen, The Church en Modern English, kan dertig jaar na dato ook terecht bij Wymond Miles en diens prachtige debuut Under The Pale Moon. Miles is sinds 2008 gitarist in de garagepopband The Fresh & Onlys uit San Francisco, maar met dit solo-avontuur tapt hij uit een totaal ander vaatje. Wymond Miles, die al eerder op de ep Earth Has Doors zijn voorkeuren voor David Bowie, Scott Walker en atmosferische postpunk etaleerde, voert zijn fascinatie vooral voor de laatste verder door op zijn volwaardige debuutplaat. Miles zingt met dramatische stem à la Ian McCullough zijn romantische liedjes en weet zich begeleid door tomtommende drums, ronkende bassen, dreigende synths en akoestische en reverb-gitaren. Under The Pale Moon – een verwijzing naar Echo's 'The Killing Moon'? – laat zich beluisteren als een boeiende trip door een melancholiek en somber klanklandschap met daarin opvallend fraaie liedjes. Grandeur en bloedrode stemmigheid kenmerken de veelal schitterende moody popsongs, waarvan 'Pale Moon', 'Singing The Ending', 'Youth's Lonely Wilderness', 'Badlands' en de tristesse van de afsluitende ballad 'Trapdoors & Ladders' zich kunnen meten met het beste van de jaren tachtig moodrock. Aldus past Under The Pale Moon perfect in het rijtje van – kent u ze nog? – Crocodiles, The Blurred Crusade en After The Snow. Wymond Miles kent zijn postpunk-klassiekers in ieder geval wel. Strange Desire / Pale Moon / Singing The Ending / Run Like The Hunted / Youth's Lonely Wilderness / The Thirst / You & I Are The Night / Lazarus Rising / Badlands / Trapdoors & Ladders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten