John Murry | The Graceless Age

In 2006 verschijnt John Murry op het muzikale podium als hij samen met singer-songwriter-veteraan Bob Frank World Without End uitbrengt, een cd met grimmige southern murdersongs. Dan nog put Murry – afkomstig uit Tupelo, Mississippi en een verre nazaat van de geniale schrijver William Faulkner – uit de rijke zuidelijke geschiedenis van verraad, racisme en moordzucht, maar zo'n zes jaar later zijn de beklemmende songs op diens solodebuut vooral gebaseerd op zijn eigen rampspoed. The Graceless Age verhaalt op een pijnlijk eerlijk manier over hoe John Murry gevaren is. In 2009 ziet de tweede Frank/Murry-plaat het licht, maar Murry, woonachtig in San Francisco, heeft zich dan verloren in drank en heroïne. Hij raakt daardoor zijn vrouw kwijt en meer nog: een overdosis met als gevolg een klinische dood van meerdere minuten. Maar Murry overleeft. Van die gebeurtenis vertelt hij in het even macabere als poëtische Little Colored Balloons – daar waar de heroïnebolletjes in werden verpakt – met zijn bijna tien minuten het centrale stuk op The Graceless Age. De negen overige songs, geproduceerd door de in juni overleden producer Tim Mooney en met bijstand van onder meer Chuck Prophet, singer-songwriter Ryan Auffenberg en pedal steel-speler Tom Heyman, betreden het terrein waar gebutste zielen als Warren Zevon en Mark Eitzel zich thuis voelen. Schurende gitaren, mineure piano-akkoorden en angstaanjagende interludes maken van The Graceless Age een confronterend en verontrustend album, dat desondanks in fenomenale songs als Photograph – à la American Music Clubs Everclear – Things We Lost In The Fire en Southern Sky een onvoorstelbare schoonheid kent. Het even voortreffelijke ¿No Te da Ganas De Reir, Sènor Malverde? wordt gedragen door een puur louterend refrein: What keeps my alive, is gonna kill me in the end / 'Cos nobody's baby is everybody's friend. Tot slot wordt dit simpelweg geniale album uitgeluid door Thorn Tree In The Garden, een prachtige cover van de schromelijk ondergewaardeerde Bobby Whitlock. Het draagt bij aan de schoonheid van The Graceless Age, een duister, gevaarlijk rockalbum dat niettemin eerlijk, ontwapenend en puur overrompelend is. Een plaat voor de jaarlijstjes.

The Ballad Of The Pajama Kid / California / Little Coloored Balloons / Photograph / Things We Lost In The Fire / ¿No Te da Ganas De Reir, Sènor Malverde? / Southern Sky / If I'm To Blame / Penny Nails / Thorn Tree In The Garden