My Morning Jacket | The Tennessee Fire

Een vage, onbestemde hoesafbeelding; een soort van oplichtend zwembad in de nacht, omgeven door flats. Achterop een aanprijzing in neon: Cold Beer en Tennessee Fire. Wazig, goedkoop. En zo klinkt ook de muziek op deze cd: rammelend, ongepolijst en ongeproduceerd. En ja, The Tennessee Fire is puur, ontroerend, galmend en ingetogen tegelijk. De sound van My Morning Jacket is rauw en kaalgestript, wat niet vreemd is voor een lo-fi debuutplaat, maar de songs zijn volgroeid en raken de bodem van het hart. 21 jaar is Jim James, zanger en songschrijver van de jonge band uit Louisville, Kentucky, en geïnspireerd door de muziek van Walt Disney, Nirvana en Neil Youngs Harvest. In 1998, James heeft dan in zijn slaapkamer stapels liedjes geschreven, richt hij met zijn neef Johnny Quaid een band op, die vanwege een idiote gedachtekronkel van Jim James My Morning Jacket gedoopt wordt. Two Tone Tommy wordt bassist en J. Glenn de drummer. In de schuur van Johnny Quaids grootouders in Shelbyville repeteert het kwartet en neemt daar ook James’ liedjes op: stroperige, lo-fi countryrock, gedrenkt in een poel van reverb. Want volgens James maakt reverb het verschil tussen zingen hier op aarde en zingen in de hemel. Of: ‘I want it to sound like I’m on Mars, with reverb everywhere.’ Het meeste materiaal voor de debuutplaat – My Morning Jacket komt onder contract bij Darla, een alternatief label uit San Francisco – wordt in die schuur in Shelbyville opgenomen, al wijkt de band ook uit naar de Vitrasuede Studios in Cincinnati, Ohio. The Tennessee Fire is niet alleen opgenomen in een lege graanschuur, door de taperuis, echo en reverb klínkt The Tennessee Fire ook als een lege graanschuur. Het geeft de sound van My Morning Jacket een primitieve, vooroorlogse klankkleur, die vooral tot uiting komt in kale, akoestisch-getinte liedjes als ‘Nashville To Kentucky’ en ‘I Will Be There When You Die’. Meer ouderwetse countryrock – maar altijd alt.country – zijn ‘Heartbreakin Man’, ‘The Bear’, en ‘Picture Of You’, terwijl Jim Jones en kornuiten bij tijd en wijle even hallucinerend en vervreemdend klinken als Alexander Spence’s Oar. Hiervan getuigen ‘They Ran’, het kommervolle ‘Old Sept Blues’ en het als een madrigaal klinkende ‘Butch Cassidy’. Het schitterende ‘By My Car’ daarentegen knipoogt overduidelijk naar Big Stars 3RD. Het resultaat van dit alles is een avontuurlijk, ongepolijst en compromisloos debuutalbum. Wellicht is er hierdoor bij de release eind 1999 nauwelijks aandacht voor The Tennessee Fire, maar dat is anders in Nederland. Naar aanleiding van de positieve recensies staat My Morning Jacket in januari 2000 al in Paradiso. Schoorvoetend volgt de rest van de wereld, temeer daar My Morning Jacket een imposante serie platen op de wereld zet en James’ echoënde falsetstem navolging krijgt bij de zangers van Band Of Horses en Fleet Foxes. Aldus is My Morning Jacket een belangwekkende band, in wiens oeuvre The Tennessee Fire de ruwe diamant is.

Heartbreakin Man / They Ran / The Bear / Nashville To Kentucky / Old Sept Blues / If All Else Falls / It’s About Twilight Now / Evelyn Is Not Real / War Begun / Picture Of You / I Will Be There When You Die / The Dark / By My Car / Butch Cassidy / I Think I’m Going To Hell