The Serenes | Back To Wonder

Pretenties heeft Theo de Jong niet, al vindt hij zichzelf wel de grootste ouwehoer van Joure. De zanger/gitarist van The Serenes is een sympathieke zonderling, die het van grote woorden noch grote gebaren moet hebben. Aards, eigenzinnig en kwetsbaar; een muzikale poët van de koude grond. Eind jaren tachtig voegt parttime fabrieksarbeider De Jong zich bij zanger/gitarist Paul Dokter in The Toylets. Gezamenlijk starten ze met drummer Joan Hooghiemstra en bassist Ale Bosma The Serenes. Het componistenduo De Jong/Dokter blijkt een eigen stijl gevonden te hebben waarin folk, rock en new wave vermengd worden. Ver van de Randstad, vanaf het Friese platteland, lanceren The Serenes in 1990 hun grandioze debuutplaat Barefoot And Pregnant die in Nederland goed wordt ontvangen. Maar de grootse verwachtingen en het toeren langs ’s lands jeugdhonken, versterkt door het stevige blowen en drinken leveren spanningen op binnen The Serenes. Eerst vertrekt bassist Bosma, dan Paul Dokter en tot overmaat van ramp krijgt de onzekere De Jong een writer’s block. Na anderhalf jaar komt De Jongs zelfvertrouwen terug door nieuwe bassist Pyter Kuipers en de gunstige reacties op zijn nieuwe composities, die vooral tijdens depressies tot stand komen. Met het sluiten van een deal met major BMG/Ariola en het aantrekken van gitaarrockproducer Lou Giordano komt De Jongs grote doorbraak naar betere tijden. De Amerikaan schenkt de Fries zijn volste vertrouwen. Bovendien blijkt dat Giordano een voorliefde voor de natuur en voor vogels gemeen heeft met De Jong. Alvorens de nieuwe Serenes-plaat in Studio Zeezicht in Spaarndam op te nemen, trekken de twee naar Terschelling om door de natuur te zwalken en vogels te observeren. Het resultaat van de activiteiten binnen en buiten de studio is Back To Wonder, een verbluffend sterk gitaarpopalbum. De Angelsaksische sfeer van het lichtvoetige Barefoot And Pregnant is op Back To Wonder ingeruild voor een Amerikaanse, zwaarder aangezette sound. Dit is herkenbaar aan de logge bassound van Kuipers, maar vooral aan de grofkorrelige, overstuurde gitaar van De Jong in magische en meeslepende rocksongs als ‘Spirit (Let Me Walk With You)’, ‘Millbank Wood’ en ‘Wider Green’. Het stemmige en herfstige ‘Here’ is met zijn strijkers een rustpunt en ook de folky akoestische gitaren en het orgel van Rob van Zandvoort in ‘Love Under Will’ zorgen voor een fraai verstild moment. Hoewel Back To Wonder nadrukkelijk de landelijke, organische sfeer van het platteland ademt, klinken vooral de gitaarrock van Hüsker Dü en de koele romantiek van Joy Division door. Voortgejaagd door de krassende, roterende gitaarsound van De Jong en voorzien van diens van weemoed druipende composities zijn de Sturm und Drang van ‘Dreamscape’ en ‘Back To Wonder’ eenvoudigweg overrompelend. Een letterlijke verwijzing naar Joy Division is terug te vinden in ‘Every Sunday’, een fraaie popsingle die inderdaad een radiohit wordt. Aangestoken door het Nederlandse succes van single en cd, wordt Theo de Jong overmoedig: ‘Ik wil wereldberoemd worden.’ 
Dat lukt hem niet met The Serenes en ook niet met Slide en Simmer. Op 6 juni 1998 neemt Theo de Jong op het Frozenland-festival afscheid van zijn publiek met de woorden: ‘Tot niet meer ziens’, hopelijk in het besef dat zijn Back To Wonder een puur meesterwerk is. Wat het inderdaad is.

Spirit (Let Me Walk With You) / Feel Me / Every Sunday / Millbank Wood / Here / Dreamscape / All Of These Days / Wider Green / Love Under Will / Back to Wonder / The Gathering Of Eighteen Years Of Silence