Voor
altijd herinnerd vanwege de klassieke sixties-hit 'I Can't Let maggie
Go', heeft Honeybus de reputatie van een singlesband die een grote
hit scoorde. Maar Honeybus maakte ook een album: Story.
Na het hitsucces stapt Pete Dello, de voornaamste songschrijver
gefrustreerd uit de band en is Honeybus naarstig op zoek naar een
volgende hit. Onder de songs die ze uitproberen in de studio bevinden
zich geen instant-hits, maar er ontstaat wel voldoende materiaal,
afkomstig van Colin Hare en vooral Ray Cane, voor een volwaardige lp
– die Honeybus in zo'n twee weken in de Londense Central Sound
Studio vastlegt. Maar de hoop op succes verdwijnt als geen label het
album aanvankelijk wil uitbrengen en dus volgen de Honeybus-leden in
de zomer van 1969 het advies op van hun manager: stoppen. Waarna het
prachtige Story
in
1970 postuum wordt uitgebracht. Honeybus vermengt op
Story zeer
vaardig meeslepende harmony-pop, subtiele countryrockritmes en
schitterende barokke pop waarin plaatsgemaakt is voor zowel blazers,
strijkers als psychedelische gitaren. Elf schitterende popsongs die
tegelijk beatlesk zijn en knipogen naar klassieke Westcoast, kunnen
helaas niet voorkomen dat Story
roemloos
ten onder gaat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten