zaterdag 12 juli 2014

Tony Joe White | That On The Road Look “Live”

De opnamen stammen uit 1971, maar hebben zo'n 40 jaar op de plank gelegen alvorens kwaliteitslabel Rhino ze aan het publiek presenteert. That On The Road Look is een opzwepende en kokendhete live-dubbelaar van Tony Joe White, de Swamp Fox uit Goodwill, Louisiana. Tony Joe White groeit op met de blues van Lightnin' Hopkins en John Lee Hooker en de rock-'n-roll van Elvis Presley. Halverwege de jaren zestig voert hij zijn eigen band aan – Tony Joe and The Twilights – en speelt veel in de honkytonks van Louisiana en Texas. In '67 komt hij onder contract bij Monument en neemt zijn platen op in Nashville, Tennessee met producer Billy Swan. White scoort hits met 'Polk Salad Annie' en 'Rainy Nights In Georgia', maar is ook constant on the road. In 1971 gaan White en zijn band op tournee door Europa met Creedence Clearwater Revival, tezamen de ongekroonde koningen van de swamprock. Van die tournee stammen de opnamen van That On The Road Look, alwaar White en zijn driekoppige band het elke avond opnemen tegen John Fogerty en zijn mannen: 'It was war every night onstage', zegt Tony Joe White. White beschikt over drummer Sammy Creason, organist Michael Utley, fishin' buddy en Booker T & The MG's-bassist Donald 'Duck' Dunn en uiteraard zijn whomperstomper-gitaar. 'How you're doin'? Oh, mama...', zo begint White zijn concert en zet dan het soulvol stompende 'Roosevelt And Ira Lee' in. White vervolgt dan met een laidback groovende en dampende set met vele hoogtepunten, zoals het groovy 'Another Night In The Life Of A Swamp King', 'Rainy Night In Georgia', de boogie van 'Back To The Country', T-Bone Walkers 'Stormy Monday' en een 10 minuten-versie van 'Polk Salad Annie'. Creedence Clearwater Revival zal die avond ongetwijfeld goed zijn geweest, maar de geile, zwoele Tony Joe White is de ware swamp king.

Roosevelt And Ira Lee / Another Night In The Life Of The Swamp Fox / Rainy Night In Georgia / Mississippi River / Lustful Earl And The Married Woman / Willie And Laura Mae Jones / Back To The Country / Travellin'Bone / Stormy Monday / My Kind Of Woman / Polk Sald Annie / That On The Road Look


vrijdag 11 juli 2014

The Moving Sidewalks | Trash

Het lijkt alsof Billy Gibbons en ZZ Top er altijd geweest zijn, maar er was leven vóór ZZ Top. Voordat Billy Gibbons in 1969 ZZ Top opricht is hij drie jaar zanger en gitarist in The Moving Sidewalks. Na als teenager gitaar gespeeld te hebben in diverse bluesbands in Houston vormt Gibbons in ’66 met toetsenist Tom Moore, bassist Don Summers en drummer Dan Mitchell The Moving Sidewalks. Ze behoren al snel tot de top-psychedelische bands van Houston, en dus ook Texas. De klassieke garagepunksingle ‘99th Floor’, geschreven door Billy Gibbons en uitgebracht op het Texaanse label Tantara, wordt in 1967 een lokale hit. Even flirten The Moving Sidewalks met een landelijke distributiedeal, maar keren dan terug in de schoot van Tantara Records en producer Steve Ames. De Sidewalks krijgen een glimp van het muzikanten-sterrendom te zien als ze in het voorprogramma van Jimi Hendrix’ Texaanse tour staan. Billy Gibbons wordt hierdoor blijvend beïnvloed door Hendrix’ gitaarstijl. Die invloed is dan ook terug te vinden op de debuut-lp Trash, geproduceerd door Ames en in 1969 uitgebracht op dat kleine Tantara-label. Aan dit laatste dankt Trash zijn reputatie van obscuur en gezocht collector’s item. De muziek is op zichzelf beschouwd klassieke op blues geënte psychedelische rock – Hendrix heeft zijn werk gedaan – niet bepaald obscuur, wel stevig rockend. In bluesy en gitaar-dominante tracks als ‘You Make Me Shake’ en ‘Pluto – Sept. 31st’ klinkt niet alleen de gitaarsound van Hendrix door , maar ook diens lijzige zangstijl. Dit epigonisme – het smaakt er echter niet minder om – blijft tot deze rockers beperkt want Flash biedt veel meer, zoals de psychedelische garagerocker ‘Flashback’, het heavy rockende en groovende ‘Crimson Witch’ en de Hammond-gestuurde slowblues ‘Joe Blues’. Bijzonder fraai is het soulvolle, vloeiende en van gitaarsolo’s en rollend orgel voorziene ‘You Don’t Know The Life’. Al wordt dit wel overklast door het hoogtepunt van Flash, ‘No Good To Cry’, een cover van The Wildweeds. Flash wordt gedomineerd door het soms sublieme gitaarspel van Billy Gibbons en moet beschouwd worden als een van de beste lp’s van de Texaanse psychedelische scene. Helaas houden The Moving Sidewalks op te bestaan als Moore en Summers in 1969 worden opgeroepen om te gaan vechten in Vietnam. Als Gibbons Frank Beard en Dusty Hill rekruteert van American Blues wijzigt hij namelijk ook de naam: in ZZ Top.

Flashback / Scoun Da Be / You Make Me Shake / You Don’t Know The Life / Pluto – Sept. 31st / No Good To Cry / Crimson Witch / Joe Blues / Eclipse / Reclipse

maandag 7 juli 2014

Thin Lizzy | Jailbreak

The Boys Are Back In Town’ is Phil Lynotts eerbetoon aan de vele mannelijke fans die, zo stelde Lynott zich voor, hard werken in de fabriek of in de bouw en in de weekenden de bloemetjes buiten zetten. Het is in 1976 een onverwacht grote hit voor Thin Lizzy, zowel in Amerika als in Engeland – geen top 40-notering in Nederland. De tekst en titel slaan vooral ook op de bandleden zelf die zich in Amerika – op tournee met Aerosmith, The Tubes en Rainbow – geheel te buiten gaan aan drank, heavy drugs en vrouwen. Thin Lizzy – Phil Lynott (zang, bas), Brian Downey (drums), Brian Robertson (sologitaar), Scott Gorham (sologitaar) – staat dan bekend om zijn orgies, drankgelagen en drugsuitspattingen. Opgericht door Lynott en Downey, schoolvrienden in Dublin, heeft Thin Lizzy moeite een bestendige gitarist te vinden: Eric Bell, Gary Moore, John Cann en Andy Gee; zij allen komen en gaan. Vanaf 1974 krijgt het van bluesy coverband tot hardrockband geëvalueerde Thin Lizzy zijn definitieve vorm met de Californische gitarist Scott Gorham en de 17-jarige Schotse gitarist Brian Robertson. Een deal met Vertigo Records en de uitstekende lp’s Night Life en Fighting vormen de opmaat voor de doorbraak van Thin Lizzy: Jailbreak. Gelouterd door eindeloos toeren in de States, schaaft de band langdurig aan hun nieuwe songs voordat ze met producer John Alcock de Ramport Studios ingaan. Het resulteert in negen retestrakke, glimmend gepolijste hardrocksongs die Lizzy’s dubbele gitaar-line-up en Lynotts bravado etaleren. Phil Lynotts verbeelding voert van toekomstige totalitaire overheersing in ‘Jailbreak’ via de cowboy-romantiek van ‘Cowboy Song’ tot derde wereld-solidariteit in de superieure laidback-rock van ‘Fight Or Fall’. De meest opzwepende nummers van Jailbreak zijn echter ‘Warrior’ en ‘Emerald’; deze groeien uit tot favoriete live-nummers. Het hier geëtaleerde dubbele gitaarspel van Robertson en Gorham is ronduit fenomenaal. Brian Robertson is de gitarist met het venijn en de felheid, terwijl Scott Gorham een vette, modderige sound heeft. Deze strijders ontmoeten elkaar in de ongenaakbare afsluiter ‘Emerald’. Jailbreak is niet alleen Thin Lizzy’s doorbraakalbum, maar ook Thin Lizzy’s beste album. Er komt nog heel veel moois na Jailbreak en Thin Lizzy groeit uit tot een topband. Maar de roem eist zijn tol. Al in ’76 raakt Lynott besmet met hepatitus en door jarenlang zwaar alcohol- en heroïnegebruik bezwijkt zijn lichaam uiteindelijk op 4 januari 1986. Phil Lynott, vader van twee jonge dochters, is niet ouder geworden dan 37 jaar.

Jailbreak / Angel From The Coast Running Back / Romeo And The Lonely Girl / Warrior / The Boys Are Back In Town / Fight Or Fall / Cowboy Song / Emerald


woensdag 2 juli 2014

Timber Timbre | Hot Dreams


Het wordt nu toch wel tijd dat Timber Timbre haar welverdiende plek in het americana-landschap inneemt. Ergens tussen Lambchop en The Handsome Family. Hot Dreams is alweer Timber Timbre's vijfde album – en hun beste. Op Hot Dreams vinden de Canadezen, onder de bezielende leiding van Taylor Kirk, hun definitieve vorm door een voller geluid en met gebruikmaking van een uitgebreider instrumentarium – zoals die heerlijk slepende sax in in titelnummer 'Hot Dreams'. Door de over het hele album heen hangende onheilspellende spaghetti-twang is Hot Dreams de ideale soundtrack van een moderne western; niet voor niets fungeert Timber Timbre's muziek als soundtrack voor Breaking Bad. Met schitterende, zinderend hete songs als 'Curtains?!', 'Grand Canyon', 'The New Tomorrow' en 'Run From Me' is Hot Dreams een zeer toepasselijke titel voor Timber Timbre's adembenemende desert gothic.

Beat The Drum Slowly / Hot Dreams / Curtains?! / Bring Me Simple Men / Resurrection Drive Part II / Grand Canyon / The Low Commotion / The New Tomorrow / Run From Me / The Three Sisters