Hackamore Brick | One Kiss Leads To Another

In sommige kringen wordt Hackamore Bricks enige album beschouwd als een soort van heilige graal. De tien songs op One Kiss Leads To Another kunnen dat echter niet geheel waar maken. Niettemin is de plaat bijzonder interessant – en niet alleen omdat alle vier bandleden geregistreerd lid waren van de Velvet Underground Appreciation Society – maar vooral omdat Hackamore Brick een bijzondere sound heeft die de mellow gitaarsound van Velvet Undergrounds 1969 in herinnering roept en deze combineert met sterke popmelodieën. Geen psychedelica, maar rammelende slaggitaren, een jengelend orgeltje en lijzige Lou Reed-zang. Anno 1970 is dat geluid opmerkelijk, temeer daar de vier New Yorkers in een paar dagen tijd hun album op de band slingerden en dat Kama Sutra vervolgens gezwind op de markt bracht. Dat One Kiss Leads To Another behoudens een paar juichende recensies niets deed is nogal onrechtvaardig omdat sfeervolle, op de golven van gitaren en elektrische piano meanderende liedjes als 'Reachin'', 'Peace Has Come', 'Got A Gal Named Wilma' en 'And I Wonder' werkelijk prachtig zijn. One Kiss Leads To Another is geen heilige graal, maar wel een opgegraven, te lang verborgen muzikale schat.

Reachin' / Oh! Those Sweet Bananas / I Watched You Rhumba / Radio / Peace Has Come / Got A Gal Named Wilma / I Won't Be Around / And I Wonder / Someone You Know / Zip Gun Woman