Vier
kerels in denim. Poserend tussen de schaduwrijke bomen. Ergens in
Australië, in Sidney om precies te zijn. Ze debuteren in 2006
met Electric
Sunshine,
een geestverruimende trip richting heelal. Zelf noemen Daniel Poulter
(zang, gitaar, glockenspiel), Martin Walters (orgel, synths, piano),
Ricky Drabsch (bas) en Jamie van Veldhoven (drums) het chemical
country. Dat
is het zeker, maar het is ook: Westcoast-psychedelica, folkrock uit
de garage, flower power country. De elf prachtige, zweverige
rocknummers zijn, zo klinkt het, opgenomen op de bodem van een
echoput. Het geeft Electric
Sunshine een
heerlijk authentiek sixties sfeertje. De liedjes zijn ook niet mis,
afwisselend, doordacht en voorzien van mooie melodieën.
Opvallend in de instrumentatie is het jengelende orgeltje, dat
herinneringen oproept aan de desertrock van Green On Red of, minder
bekend, The Aimless Blades. De bezwerende opener 'Falling Home Again'
zet de toon voor een portie spacey countryrock en dan volgen er vele
juweeltjes: het uptempo en met bongodrums opgesierde 'What’s That
Sound'; het lieflijke 'Sunflower'; de reverb-rocker 'Go Go Getter';
de acidfolk van 'Sunday Mourning'; en de talking-blues 'Steam Train
Blues'. Nog mooier wordt Electric
Sunshine, vanwege
het zinderende hoogtepunt 'The
Light Ride'. Als toegift zijn er nog twee sfeervolle kampvuurliedjes
afkomstig van een akoestische sessie. Samen met de hoofdmoot van
psychedelische country en rock – tussen Beachwood Sparks en The
Seeds, tussen The Electric Prunes en de vroege Long Ryders – is dit
Electric
Sunshine een
ronduit meesterlijk debuut. Wow!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten