Tom McRae | Tom McRae

Waar ze in Engeland goed in zijn, is het creëren van een nieuwe hype. Zo kwam de New Acoustic Movement in 2000 razendsnel op onder het credo ‘Quiet is the new loud’, en verdween ook weer snel. Maar tussen de sedimenten die de vluchtige stroming achterliet, zat niettemin een aantal zeer talentvolle singer-songwriters die op eigen kracht opstoomde. Een daarvan is Tom McRae. In 1994 verhuist McRae van een dorpje in Suffolk naar Londen om daar Politieke Wetenschappen te studeren. McRae vult zijn tijd echter met het spelen in bands, maar acht jaar later gaat hij het solopad bewandelen. Tijd en plaats vallen samen met de hype, waardoor McRae ongewild een van de belangrijkste exponenten van de opleving van de Britse akoestische muziek is. Zelf zegt McRae dat het een logische reactie op de overwaardering van zowel Britpop als Amerikaanse gitaarrock. In november 2000 verschijnt McRae’s zelfgetitelde debuut en vanaf dat moment buitelt de Britse muziekpers over hem heen. En niet ten onrechte. Tom McRae is een belangwekkend debuut omdat hier een nieuwe stem klinkt. Niet alleen vanwege het feit dat McRae, toevallig of niet, de juiste man op de juiste plaats is, maar vooral ook omdat McRae beschikt over een stemgeluid dat herinneringen oproept aan Tim Buckley of Peter Gabriel ten tijde van The Lamb Lies Down On Broadway. Tom McRae houdt dan ook het midden tussen de folkrock van Buckleys Goodbye And Hello en een gestripte versie van de feeërieke symfonische rock uit de jaren zeventig. Het is deze muzikale cocktail, ingekleurd met harmonium en strijkers, die een perfect decor vormt McRae’s getormenteerde songs over het aardse bestaan en de vlucht daaruit. Dertien intense liedjes die handelen over uiteenlopende onderwerpen als McRae’s vlucht naar de maan, de wegglippende tijd en het wegtrekken van het veiligheidsnet dat het hart omhult. Het schuurt, kraakt en is tegelijkertijd van een onverwoestbare schoonheid. De donkere teksten worden niettemin regelmatig met licht overgoten door de pakkende melodieën en deze welbeproefde formule doet Tom McRae uitstijgen boven de concurrentie. Uitgesponnen en dramatische songs als ‘One More Mile’, ‘Language Of Fools’ en ‘Sao Paulo Rain’ behoren tot het mooiste wat de Britse muziek aan het begin van het nieuwe millennium te bieden heeft – en zijn in ieder geval iconen van de New Acoustic Movement. Tom McRae zelf is dat niet. Met de volgende genre-overstijgende albums bouwt hij verder aan zijn immense muzikale talent.
You Cut Her Hair / End Of The World ( Dose Me Up) / 2nd Law / Bloodless / Draw Down The Stars / One More Mile / The Boy With The Bubblegun / Hidden Camera Show / A & B Song / Language Of Fools / Untitled / Sao Paulo Rain / I Ain’t Scared Of Lightning