Flying Color | Flying Color

Het zijn vier jonge en onschuldige knapen. Haardracht in de beste moptop-Beatles-traditie, met bloemen bezaaide bloesjes en bleekwitte gelaten. De archetypische popband is van alle tijden; dromend van meisjes, verlangend naar succes en angst voor het ouder worden. De nervositeit is geïntegreerd in de sound, de lyriek is die van de onschuld, teenangst de grote motivator. De popmuziek kent karrevrachten bekende en minder bekende voorbeelden: The Byrds, The Flamin’ Groovies, The Feelies, The dB’s, The Plimsouls, waaraan qua chronologie Flying Color kan worden toegevoegd.
Eind 1984 wordt de band in San Francisco opgericht door Hector Penalosa (zang, bas) en Dale Duncan (zang, gitaar) die in Richard Chase (zang, leadgitaar) en John Stuart (zang, drums) geschikte partners vinden. De eerste demo die Flying Color opneemt, wordt gelijk een lokale hit in de demotape top 5 van radiostation KUSF. De demo weet de aandacht te trekken door een rake cover van Alex Chiltons 'September Gurls', maar meer nog door de fantastische eigen composities 'Through Different Eyes' en 'Dear Friend'. Dat vindt ook Tom Mallon, de Phil Spector van de San Francisco punkscene en huisproducer van de American Music Club. Onder zijn leiding neemt Flying Color 'Dear Friend' op als single, in 1985 uitgebracht op het New-Yorkse garagelabel Cryptovision. Dit leidt tot een tour naar de Oostkust alwaar het prille kwartet in het voorprogramma optreedt van Camper Van Beethoven en Green On Red. Terug in San Francisco doet de band samen met The Replacements een aantal optredens in de fameuze Fillmore West. Dan stelt mentor Tom Mallon het kwartet in staat om onder zijn nadrukkelijke leiding en in zijn zelfgebouwde studio opnamen te maken voor de debuut-lp die zal gaan verschijnen op Mallons eigen label, Grifter Records. Gedurende de periode tussen de zomer van 1986 en het voorjaar van 1987 weet Tom Mallon zijn pupillen voorbeeldig te kneden. ‘At Toms House’, aldus de hoestekst, ontstaat onder toevoeging van de juiste ingrediënten – jeugdige zorgeloosheid, ongepolijste muzikaliteit, compositorisch vernuft en productionele geslepenheid – een uniek album. De tastbare aanwezige tienerromantiek wordt uiterst doeltreffend getransformeerd tot een compacte verzameling kristallijne droompop. Op het gelijknamige debuut brengt Flying Color in 10 nummers het beste samen van folkrock en powerpop, eert de grote voorbeelden en voegt daar zijn eigen melancholieke pracht aan toe.
De lp opent met de single, het onweerstaanbare 'Dear Friend'. Het is een fantastische opmaat voor de hemelse dingen die komen gaan. Een klassenummer als 'Dear Friend' met zijn aanstekelijke ritme, ragfijne gitaarlijnen en dromerige samenzang is nauwelijks te overtreffen. Toch slaagt Flying Color hierin door zijn grootste troef in te zetten: 'It Doesn’t Matter', een ongehoord knap poprocknummer; een klassieke compositie waarin onvergankelijkheid in drie minuten muzikale genialiteit is geperst. De koek is dan nog lang niet op, want Chase, Penalosa, Duncan en Stuart schudden de ene 24-karaats popsong na de andere uit de mouw. De gitaren rinkelen en rinkelen en de engelachtige adolescentenstemmen buitelen over elkaar heen zonder de perfecte harmonie uit het oog te verliezen. De bitterzoete melancholie is de ene keer in synchronie met de tokkelende folkrock-benadering, en de andere keer in scherp contrast met de schurende elektrische gitaren. Onnadrukkelijk tikkende drums bieden alle ruimte aan de sporadische pedal steel of aan een vlijmscherpe gitaarsolo. Van dit laatste is in 'Tumble', met zijn loeiende climax, een sprekend voorbeeld te horen. De samengevoegde elementen – pure pop gemengd met zachte psychedelica en jaren tachtig countryrock – maken Flying Color tot een overdonderend debuut dat paradoxaal genoeg slechts in kleine kring op waarde wordt geschat.
Het blijft echter bij een plaat. De intensieve tournee’s eisen hun tol; de samenwerking en eens aanwezige chemie lost op het niets. Producer en mentor Tom Mallon is dan ook teleurgesteld in het materiaal voor de opvolger en weigert de voorgestelde songs van zijn pupillen op te nemen, hetgeen een klassieke karaktermoord betekent. Het geschreven en reeds live gespeelde materiaal zal nooit het daglicht zien. Het beneemt het zeer talentvolle Flying Color de kans op een glorieuze toekomst – de groep valt, met een werkelijk prachtig album op het conto, in vier delen uiteen.
Dear Friend / It Doesn’t Matter / One Saterday / Through Different Eyes / Tumble / Believe Believe / Farewell Song / Bring Back The Rain / I’m Your Shadow / Wise To Her Ways