Phosphorescent | Here's To Taking It Easy

De funky blazers van uptempo opener It's Hard To be Humble (When You're From Alabama) zijn lichtelijk misleidend en zeker niet representatief voor de rest van Here's To Taking It Easy. Na het schitterende Pride uit 2007 en het zowel verrassende als respectvolle tribuut aan Willie Nelson – To Willie – van vorig jaar, is Here's To Taking It Easy Matthew Houcks, alias Phosphorescent, vijfde cd. Het lijkt een poging een groter publiek te bereiken en dat is iets wat Houck zeker verdient. Afgezien van de overigens beslist niet onaardige opener straalt dit album een Will Oldham-achtige grandeur uit. Voorts lijkt het erop dat Houck de Nelson-songs gebruikt heeft als vingeroefening voor dit geweldige countryrock-album, dat echt een doorbraak moet kunnen bewerkstelligen. Houck heeft Here's To Taking It Easy opgenomen met een heuse begeleidingsband, en dat is voor het eerst. Het komt de losse, rammelende – ouderwetse – sfeer beslist ten goede. Na de opener ontvouwt zich een magistraal album dat gekenmerkt wordt door zelfbespiegelende en bittere teksten en een muzikaal decor dat het beste verenigt van verschillende werelden. Namelijk die van Oldham, Bright Eyes en Jason Molina aan de ene kant, en die van Neil Young en ja, The Rolling Stones ten tijde van Sticky Fingers aan de andere kant. Noem het classic alt.country. Met overweldigende songs als Nothing Was Stolen (Love Me Foolishly), The Mermaid Parade, Tell Me Baby (Have You Had Enough, Heaven, Sittin Down en het epische Los Angeles, met zijn dubbele gitaar-line up en dreinende pedal steel, is dit het klassieke album wat Matthew Houck altijd al in zich had.
It's hard To Be Humble (When You're From Alabama) / Nothing Was Stolen (Love Me Foolishly) / We'll Be Here Soon / The Mermaid Parade / I Don't Care If There's Cursing / Tell Me Baby (Have You Had Enough / Hej, Me I'm Light / Heaven, Sittin Down / Los Angeles