Monoman is een ziekelijke verzamelaar van jaren zestig-singletjes; het verklaart zijn bijnaam – al schijnt die ook te slaan op zijn starheid en botte gedrevenheid. Dat laatste is hem – Jeff Connolly – niettemin goed van pas gekomen in zijn worsteling een muzikantenbestaan op te bouwen. In 1975 komt Connolly naar Boston om te studeren, maar daar komt niet veel van als hij zich aansluit bij punkband DMZ en naast toetsenist de nieuwe zanger wordt, luisterend naar de naam Mono Mann. De een-dimensionale Stooges-punk van DMZ levert een plaat op bij major Sire Records, maar als een doorbraak uitblijft en een van de twee gitaristen vertrekt komt de weg vrij voor de dadendrang van Connolly en zijn Vox Continental-orgel. In de eerste bezetting van de Lyres speelt de gitarist van DMZ nog, maar deze ruimt algauw het veld voor de vele vervangers. De compromisloze Connolly regeert zijn band met strakke hand en is tijdens de optredens de bezwete bandleider die dubbelgevouwen over zijn orgel hangt en zijn dijen ranselt met zijn tamboerijn. Lyres speelt melodieuze garagepunk met sterke soulinvloeden en een monomane hang naar het tijdperk waarin Monomans mono-singletjes verschenen. Als manager-fan Richard W. Harte zijn label Ace Of Hearts start, heeft Connolly’s Lyres een min of meer stabiele bezetting met DMZ-drummer Paul Murphy, DMZ-bassist Rick Coraccio en ex-Godzz-gitarist Danny McCormack. Harte produceert ook de band als deze in de Normandy Sound-studio vijftien nummers opneemt waarvan er elf op Ace Of Hearts eerste lp-release verschijnen: On Fyre. Elf opzwepende liedjes, gedrenkt in echo, voorzien van primitieve drums en versterkt door Connolly’s schelle tamboerijn en dreinerige orgeltje. Maar bovenal wordt het opwindende Lyres-geluid gekenmerkt door het heftige tremologeluid van McCormacks Danelectro-gitaar. Monoman: ‘Some people call it reverb, some people call it vibrato, but it’s tremolo. Get that straight, tremolo!’ Tussen spetterende eigen composities als ‘Help You Ann’, ‘I Really Want You Right Now’ en ‘Don’t Give It Up Now’ – Connolly’s credo – komt Monomans obscure smaak tot uiting in de keuze van de covers: ‘The Way I Feel About You’ van de tragische ex-Beatle Pete Best, ‘Tired Of Waiting’ van Ray Davies en ‘Love Me Till The Sun Shines’ van diens broertje Dave. Met Lyres’ On Fyre komt de revival van de sixties garagerock goed op gang – het is een van de beste lp’s van de jaren tachtig neo-garage, al doet opvolger Lyres Lyres – met twee Outsiders-cover – er niet voor onder. Populair is de groep bovendien in Frankrijk, Duitsland en ook Nederland. Dat laatste komt Monoman goed uit als hij in eind jaren tachtig opneemt en optreedt met zijn grote held Wally Tax.
Don’t Give Up Now / Help You Ann / I Confess / I’m Tellin’ You Girl / Love Me Till The Suns Shines / I Really Want You Right Now / Tired Of Waiting / Dolly / Soapy / The Way I Feel About You / Not Like The Other One
Geen opmerkingen:
Een reactie posten