Poco | Poco

De titel Poco doet vermoeden dat dit de eerste lp is van Poco. Niets is minder waar; Poco is de opvolger van de debuutplaat Pickin’ Up The Pieces en is beduidend complexer en minder monochroom. De archetypische countryrockband die Poco is – omarmd door de liefhebbers van het eerste uur, verfoeid door de meer progressieven – is in 1969 feitelijk de laatste incarnatie van Buffalo Springfield. Young en Stills zijn ieder huns weegs gegaan, waardoor Richie Furay versterking heeft gezocht in de persoon van studiotechnicus Jim Messina. Met incidentele hulp van pedal steel-speler Rusty Young voltooien ze Last Time Around, het laatste Buffalo Springfield-album. Versterkt door bassist Randy Meissner en drummer George Grantham transformeren Furay en Messina de geavanceerde folkrock van Buffalo Springfield naar de countryrock van Poco, of beter, Pogo, zoals de band aanvankelijk heet. Poco tekent een contract met Epic, maar Richie Furay blijkt nog het exclusieve eigendom te zijn van Buffalo Springfields label, Atlantic. Er vindt een ordinaire ruil plaats tussen Atlantic en Epic: Richie Furay tegen Graham Nash, waardoor de laatste een monsterverbond aan kan gaan met Stephen Stills en David Crosby. Poco loopt overigens gelijk al averij op als Randy Meisner tijdens de opnamen van Pickin’ Up The Pieces vertrekt. De debuutplaat wordt goed ontvangen maar gaat enigszins gebukt onder traditionalisme en een ouderwets country-idioom: “Too country for rock and too rock for country”, aldus Furay. Opvolger Poco, uitgebracht in augustus 1970 en met nieuwe bassist Timothy B. Schmit, is steviger, groovier en rijker aan details. De nieuwe Poco-sound is warm, robuust en wordt gedomineerd door Hammond, pedal steel en vanzelfsprekend de prachtige samenzang van Furay, Messina, Grantham, Young en Schmit. Opener ‘Hurry Up’ is een kippenvel veroorzakend countryrocknummer, dat bovendien voorzien is van een climax van jankende elektrische gitaren. Het wordt opgevolgd door de Amerikaanse hitsingle ‘You Better Think Twice’ en ‘Honky Tonk Downstairs’, verfrissende good-time countryrock van soort en kwaliteit waar The Eagles een hele carrière op zullen bouwen. Het rollende orgel en de jazzy gitaar maken van het uitgesponnen ‘Anyway Bye Bye’ een fascinerend nummer dat het countryrock-genre overstijgt. Dit geldt overigens in overtreffende trap voor het achttien minuten durende ‘Nobody’s Fool/El Tonto De Nadie, Regresa’, dat nagenoeg geheel kant 2 in beslag neemt. Het is een ware showcase voor de improvisaties van de vijf bandleden, waarmee ze willen laten zien dat ook Poco kan rocken. Het prachtige Poco is de aanzet tot een zeer succesvolle periode, waarin Jim Messina vervangen wordt door Paul Cotton en Poco talloze platen uitstort over het gewillige Amerikaanse publiek.

Hurry Up / You Better Think Twice / Honky Tonk Downstairs / Keep On Believin’ / Anyway Bye Bye / Don’t Let It Pass By / Nobody’s Fool/El Tonto De Nadie, Regresa