Cartoone | Cartoone

Er zijn opvallende overeenkomsten tussen Led Zeppelin en het totaal onbekende Cartoone. Beide bands kwamen namelijk onder contract bij het Amerikaanse Atlantic, dat in 1968 naarstig op zoek was naar Brits muzikaal talent; er wordt beweerd dat ze zelfs op dezelfde dag hun contract tekenden. Hun beider debuutalbums verschenen in januari 1969. En op beide platen speelt Jimmy Page mee. 

Cartoone komt voort uit The Chevlons, een beatgroep uit Glasgow. In 1968 verruilen ze Schotland voor Londen, en via zangeres Lulu komen Derek Creigan (zang, bas), Mike Allison (gitaar, zang), Mo Trowers (gitaar, zang) en Charlie Coffils (drums, zang) aan een contract bij het fameuze Atlantic voor twee albums. De opnamen vinden eind ’68 plaats in Londen, met als ‘Guest Artist’ Jimmy Page. Het gelijknamige album kent in liedjes als ‘Knick Knack Man’ en ‘Ice Cream Dreams’ - met fraaie samenzang - gave voorbeelden van Britse eind jaren zestig poppsychedelica. ‘A Penny for the Sun’ is de tweede single, vanzelfsprekend poppy, maar ook bijna easy listening. ‘Withering Wood’ is een heerlijk dromerige folkballad versierd met orkestrale arrangementen, en ‘I’ll Stay’ en het sterke ‘Let Me Reassure You’ laten de rockkant van Cartoone zien.

Cartoone wordt in januari 1969 wereldwijd uitgebracht en in april van dat jaar gaat de band naar Amerika om het voorprogramma van Led Zeppelin te verzorgen. Als Cartoone net uit Amerika teruggekeerd is, komt het bericht dat het voor Atlantic allemaal niet meer hoeft en dat dat tweede album er ook niet meer komt. Hier houden de vergelijkingen met Cartoone’s labelgenoten op: terwijl Led Zeppelin op wereldroem afstevent, is Cartoone gecrasht.

‘Knick Knack Man’ | ‘Withering Wood’ | ‘The Sadness of Toby Jugg’ | ‘A Penny for the Sun’ | ‘I’ll Stay’ | ‘Girl of Yesterday’ | ‘I Can’t Walk Back’ | ‘Let Me Reassure You’ | ‘Mr. Poor Man’ | ‘Ice Cream Dreams’ | ‘Doing What Mamma Said’ | ‘See Me’

The Smithereens | Especially For You

Vijfentwintig is Pat DiNizio al als hij zijn baantje van vuilnisophaler eindelijk kan verruilen voor een meer glamoureus bestaan als zanger/gitarist van een rock-’n-rollband. In 1980 richt hij in New Jersey, leunend tegen New York City, met Jim Babjak (gitaar), Mike Mesaros (bas) en Dennis Diken (drums) The Smithereens op. Het duurt dan nog tot maar liefst 1986 voordat hun debuut-lp uitkomt. Maar Especially For You is wel gelijk raak. 

In een typisch jarentachtigproductie (met die galmende drums) van Don Dixon is Especially For You met zijn mix van rock-’n-roll, doo-wop en new wave een echte New York-rockplaat. Especially For You bestaat bovendien bijna geheel uit ijzersterke poprocksongs die vooral swingen en catchy zijn (‘Strangers When We Meet’, ‘Listen To Me Girl’, ‘Time and Time Again’, ‘Behind the Wall of Sleep’, ‘Blood and Roses’, Alone At Midnight’) maar ook af en toe weemoedig en introspectief (‘Cigarette’, ‘In A Lonely Place’). Especially For You is een geweldig debuutalbum, bezorgt The Smithereens direct een doorbraak, en is de opmaat voor een serie min of meer succesvolle albums, zoals Green Thoughts (1988) en 11 (1989). 

Eind jaren negentig houden The Smithereens het aanvankelijk voor gezien, maar maken na een aantal jaren toch weer een bescheiden comeback. The Smithereens komen echter definitief tot een halt als Pat DiNizio in december 2017 op 62-jarige leeftijd overlijdt.

‘Strangers When We Meet’ | ‘Listen To Me Girl’ | ‘Goovy Tuesday’ | ‘Cigarette’ | ‘I Don’t Want To Lose You’ | ‘Time and Time Again’ | ‘Behind the Wall of Sleep’ | ‘In A Lonely Place’ | ‘Blood and Roses’ | ‘Crazy Mixed-up Kid’ | ‘Hand of Glory’ | ‘Alone At Midnight’

Wigwam | Nuclear Nightclub

Wigwam is international gezien de beste rockband die Finland heeft voortgebracht. Onder aanvoering van de Britse expatriate Jim Pembroke krijgt Wigwam begin jaren zeventig zelfs in Engeland een voet aan de grond. Na een viertal typische progrock-lp’s met klassieke en jazzinvloeden gaat het het roer om. Wigwam komt onder contract bij Virgin en wijzigt zijn koers drastisch richting pop en melodieuze rock. Op een eiland voor de kust van Helsinki treffen de bandleden voorbereidingen voor het nieuwe album dat in Stockholm opgenomen gaat worden. Het levert met Nuclear Nightclub een pastoraal en organisch werkstuk op, waarop bliepende synthesizers en snorrende moogs op natuurlijke wijze verweven worden in het transparante rockgeluid van Wigwam. Deze spacey synths verlenen tezamen met de sterke harmoniezang, fraaie melodieën en rustieke gitaarriffs en -solo’s de acht tracks een subtiele klasse. Niets voor niets is Nuclear Nightclub Wigwams meest succesvolle album.

Nuclear Nightclub / Freddie Are You Ready / Bless You Lucky Stars / Kite / Do Or Die / Simple Human Kindness / Save My Money & Name / Pigstorm

RockFour | Nationwide

Hoes en inlay van RockFours Nationwide stralen een puur Amerikaanse sfeer uit van uitgestrekte prairies en in weidsheid verdwijnende interstates en spoorlijnen. Maar schijn bedriegt: niks Amerika; RockFour is een kwartet uit Tel Aviv en wordt beschouwd als Israels beste rockband ooit. RockFour werd opgericht door vier militairen en produceerde in de vorige eeuw vier cd’s, alle voorzien van Hebreeuwse teksten. Toen RockFour, aangevoerd  door Eli Ulai en Baruch Ben Izhak, in 2000 overschakelde op Engelstalige teksten, kende ze een bescheiden internationale doorbraak en tekende bij het in neo-sixties gespecialiseerde Rainbow Quartz. 

Nationwide is RockFours derde internationale album - opgenomen in Chicago, Illinois, en borduurt voort op Another Beginning, waarbij de Posies-invloeden zijn toegenomen. The Posies zijn dan ook de beste referentie voor RockFours aanstekelijke mix van powerpop en sixtiespop. In de meerstemmige zang scoort RockFour uitstekend, maar het is Ben Izhaks gitaarwerk dat de show steelt; het jengelt, het streelt en het rammelt. Izhak brengt hiermee een extra dimensie aan in de energieke rockers – waaronder ‘Fuzzy White’, ‘Mad Routine’ en ‘You Said’ –, die legenden als The Who, The Electric Prunes en Nazz in herinnering brengen. Samen met de zweverige harmoniezang geven de galmende en echoënde gitaareffecten Nationwide een heerlijk psychedelisch tintje. En met ‘I Can Read You Know’ heeft RockFour een absoluut prijsnummer opgenomen; hét bewijs dat Rockfour tot de internationale powerpop-top gerekend moet worden.

‘Honey’ | ‘Nationwide’ | ‘Next Monroe’ | ‘Candlelight’ | ‘To The End’ | ‘Mad Routine’ | ‘Have A Good One’ | ‘You Said’ | ‘Fuzzy White’ | ‘I Can Read You Now’ | ‘Crush On Subtitles’ | ‘Moving Fast’ | ‘Much More To Offer’ 

Tyler Childers | Purgatory

Hij is een soort van protegé van Sturgill Simpson; Tyler Childers werd voor Purgatory de studio in Nashville, Tennessee ingesleept door de kroonprins van de alt.country. Childers, afkomstig uit een conservatief, doopsgezind gezin uit Lawrence County, Kentucky, vernoemde zijn doorbraakplaat naar het vagevuur - verwijzend naar de periode tussen een euforische zaterdagavond en een katerige zondagochtend. In feite gaan al zijn liedjes over hard drinking, heavy snorting en de kater van alledag. Childers verpakt dit echter in heerlijk melodieuze old school country, waarin banjo’s, fiddles, pedal steel en akoestische gitaren de boventoon voeren. Bluegrass, Appalachen-folk en country & western zijn Tylers bronnen, en zelf heeft hij een aantrekkelijke neusverkouden stem, waarmee hij zijn uitstekende countryliedjes meer dan enthousiast voor het voetlicht brengt. In tien songs, afwisselend relatief opgewekt en melancholiek stemmig, laat Tyler Childers horen uit het goede alt.country-hout gesneden te zijn. Sterker nog: hier klinkt een nieuwe stem. Met een machtig mooi album als resultaat.

‘I Swear (To God)’ | ‘Feathered Indians’ | ‘Tattoos’ | ‘Born Again’ | ‘Whitehouse Road’ | ‘Banded Clovis’ | ‘Purgatory’ | ‘Honky Tonk Flame’ | ‘Universal Sound’ | ‘Lady May’

Gepubliceerd in Mania #344