The Shins | Chutes Too Narrow

Als een grote fan van de Britse postpunk van Echo & The Bunnymen en The Jesus And Mary Chain zoekt James Mercer in zijn omgeving – Albequerque, New Mexico mede-anglofielen om een band te starten. Hij vindt luchtballon-piloot Neal Langford (bas), Marty Crandall (toetsen) en Jesse Sandoval (drums), en samen formeren ze in 1992 Flake Music. Mercer, de zanger, gitarist en componist van de band raakt echter nogal onder de indruk van de psychedelische pop van de rond Denver, Colorado gevestigde The Apples In Stereo en Olivia Tremor Control. En dus komt er een radicale koerswijziging richting melodieuze sixtiespop – en een naamswijziging: The Shins. De wijziging levert ook een platendeal op, met Sub Pop. In 2001 debuteren The Shins met het uiterst charmante Oh! Inverted World, een verzameling dromerige kampvuurliedjes versierd met akoestische gitaren en bordkartonnen drums. Doordat het mooie folky liedje ‘Folky Slang’ in de cultfilm Garden State te horen is breken The Shins nationwide door. Vervolgens verhuist de complete band, met nieuwe bassist Dave Hernandez, naar Portland, Oregon. In Mercers kelder werken The Shins aan nieuw materiaal, dat in de zomer van 2003 wordt opgenomen in Seattle en dat als Chutes Too Narrow in november van dat jaar uitkomt. Chutes Too Narrow trapt op identieke wijze af als de voorganger, maar al binnen een minuut zijn we de psychedelische wereld binnengezogen van de vernieuwde Shins. Weg zijn de kale songstructuren, weg zijn eenvoud en introverheid. Het heeft plaatsgemaakt voor zelfverzekerdheid, expressiviteit en muzikale rijkdom. The Shins weven op Chutes Too Narrow een majesteitelijk tapijt van gelijke delen melancholie, ironie, zeggingskracht en muzikaliteit. James Mercer ontstijgt zichzelf getuige de wonderschone liedjes die ook nog eens zijn voorzien van een spannend klanktapijt waarin akoestische gitaren jubelen, ouderwetse synthesizers ronddwarrelen en elektrische gitaren rinkelen en raggen. Al in het openingsnummer ‘Kissing The Lippless’ zijn de juiste ingrediënten aanwezig en deze receptuur behoudt zijn kracht voor de volle duur van deze sublieme cd. Er zijn invloeden waar te nemen van Cotton Mather, van The Posies en zelfs de reverb-sound van Echo & The Bunnymen is waar te nemen in het schitterende ‘Mine’s Not A High Horse’, maar The Shins zijn vooral hun unieke zelf. James Mercer overtreft zichzelf bovendien in het ongekend fraaie ‘Saint Simon’; een schitterend arrangement, opgetuigd met volmaakte samenzang. Natuurlijk hebben Mercer en zijn Shins goed geluisterd naar sixtiesmuziek, met name naar bands als The Left Banke, The Zombies en The Beatles. Het is dé vruchtbare bodem voor tijdloze popmuziek. Ook The Shins hebben met Chutes Too Narrow een tijdloze plaat afgeleverd.
Kissing The Lipless / Mine’s Not A High Horse / So Says I / Young Pilgrims / Saint Simon / Fighting In A Sack / Pink Bullets / Turn A Square / Gone For Good / Those To Come