Gualdalcanal Diary | Walking In The Shadow Of The Big Man

De misleidende hoes van Walking In The Shadow Of The Big Man roept eerder het beeld op van exotische worldmuziek dan frisse countryrock. Wellicht een reden dat Guadalcanal Diary niet het succes heeft gekend dat een band als R.E.M. wel ten deel viel. Aan de kwaliteit van Walking In The Shadow Of The Big Man kan het echt niet liggen. Guadalcanal Diary past, net als R.E.M., in een zuidelijke traditie van broeierige rockmuziek die zijn roots heeft in country, soul en pop. Murray Attaway (zang, gitaar) en Jeff Walls (leadgitaar) richten in 1981 hun band op in Marietta, Georgia en vernoemen deze naar een dagboek uit de Tweede Wereldoorlog van de Amerikaan Richard Tregaskis. Bassist Rhett Crowe en drummer John Poe, klasgenoten van vroeger, voegen zich bij hen en het kwartet trekt erop uit om ballads te spelen uit de Amerikaanse burgeroorlog. De sound ontwikkelt zich onder invloed van Britse postpunk, Westcoast folkrock en southern rock en soul tot een opwindende live-act, waarin vooral de felle, tribal drums van Poe opvallen. De rinkelende gitaren en Attaways zuidelijk-geïnspireerde melodieën zijn verwant aan R.E.M. uit het 60 mijl westelijk gelegen Athens, al ontkent de band nadrukkelijk. Wat Guadalcanal Diary betreft is er geen ‘New South’-stroming. Dat de band ongelijk heeft bewijst de release in 1984 van het debuut Walking In The Shadow Of The Big Man. Geproduceerd door Don Dixon – óók R.E.M.-producer – is Walking In The Shadow Of The Big Man gevuld met hypermelodieuze songs, voorzien van transparante elektrische en akoestische gitaren, country twang en roffelende drums. Het openingsnummer ‘Trail Of Tears’ gaat over de slachtoffers van de Amerikaanse burgeroorlog en wordt gevolgd door het uiterst opzwepende ‘Fire From Heaven’. Ook ‘Ghost On The Road’ met het fantastische intro en de twangende gitaar en ‘Why Do The Heathen Rage?’ zijn hoogtepunten van deze verzameling zweterige southern rock. Opvallend zijn verder het golvende instrumentale titelnummer en ‘Pillow Talk’ een met Rickenbackers en Costelliaanse bite opgetuigde rocker. Hoewel Walking In The Shadow Of The Big Man veel variatie kent, heeft Guadalcanal Diary een herkenbare en tamelijk eigen sound, wat dit debuut tot een van de betere gitaarplaten maakt van midden jaren tachtig. Een jaar na de release op het kleine DB Recs lijft Elektra de band in, hetgeen niet automatisch succes betekent. Guadalcanal Diary zal Walking In The Shadow Of The Big Man niet overtreffen en heft zichzelf vier jaar later op.
Trail Of Tears / Fire from Heaven / Sleepers Awake / Gilbert Takes The Wheel / Ghost On The Road / Watusi Rodeo / Why Do The Heathen Rage? / Pillow Talk / Walking In The Shadow Of The Big Man (Part 1) / Kumbayah