Cressida
is een typische exponent van de rural
progressive.
Het is de melodieuze, melancholieke kant van de progrock, hergeen
zich uit in compacte, prachtige liedjes en de warme sound van het
Hammond-orgel. De zwierige en zwiepende orgelpartijen roepen een
vergelijking met Caravan op. Het is de pastorale sound van de hippies
die zich terugtrekken op het platteland. Naast de rollende toetsen is
er een bescheiden rol voor de mellotron en een iets minder bescheiden
rol voor de elektrische gitaar. In het hoogtepunt ‘Depression’
vloeien gitaar en toetsen organisch samen. Geen complexe structuren
bij Cressida, nee, soepele, vloeiende songs die van Cressida
een wonderschoon album maken. Opvolger Asylum
(1971) doet
daar overigens weinig voor onder.
To
Play Your Little Game / Winter is Coming Again / Time For Bed /
Cressida / Home And Where I Long To Be / Depression / One Of A Group
/ Light In My Mind / The Only Earthman In Town / Spring ’69 /Down
Down / Tomorrow Is A Whole New Day
Geen opmerkingen:
Een reactie posten