The Creeps | Enjoy The Creeps

Almhult is een afgelegen stadje in de bossen van Zuid-Zweden. In het begin van de jaren tachtig herbergt het een modband en een garagepunkgroep: The Pow en The Creeps. The Pow wordt geleid door Hans Ingemannson, The Creeps door zijn jeugdvriend Robert Jelinek. Een van een tape opgenomen track van The Creeps verschijnt in 1985 op de neo-garageverzamelaar A Real Cool Time, maar een jaar eerder zijn The Creeps al ter ruste gelegd. De bassist en drummer moeten hun dienstplicht vervullen, waarna de overgebleven Jelinek begin 1984 gitarist van The Pow wordt, terwijl Ingemannson op zijn beurt orgel gaat spelen in een door Jelinek nieuw opgezette Creeps. Maar twee bands is teveel van het goede voor het duo en dus gaat The Creeps in winterslaap. The Pow daarentegen gaat op tournee door Duitsland, wordt aanmerkelijk ruiger door Jelineks garagerock-inbreng en diens rauwe stemgeluid, en neemt een passender naam aan: The Backdoor Men. Via het Tracks On Wax-label verschijnt in juni 1985 de fenomenale single ‘Out Of My Mind’, gevolgd door vele optredens in Duitsland waar de band populair is, en de geweldige folkrocksingle ‘Going Her Own Way’ op het Duitse FAB Records. Gestimuleerd door het succes van The Backdoor Men brengt Robert Jelinek de oorspronkelijke Creeps, met bassist Anders Johansson en drummer Patrick Olsson, weer tot leven. 

Als The Creeps een contract tekenen met Tracks On Wax richt Jelinek zich geheel op zijn eigen band en heffen The Backdoor Men zichzelf op wegens gebrek aan een zanger. Backdoor Men-gitarist Hans Ingemannson stapt over naar The Creeps en wordt daar bespeler van een Farfisa-orgel. In deze viermansbezetting nemen The Creeps in kleine lokale studio’s Jelineks composities op, met als resultaat Enjoy The Creeps. Twaalf opwindende, rauwe rhythm & blues-nummers in de stijl van Them en The Pretty Things, met in de hoofdrollen Ingemannsons gierende orgeltje, Jelineks fuzzende gitaar en bluesy stem. Naast dampende covers van ‘Maintaining My Cool’ en ‘I’m A Rolling Stone’, beide van The Sonics, klinken Robert Jelineks opwindende, soulvolle liedjes als klassiekers uit de beatgeschiedenis. De rhythm & blues-ballads ‘Darling’ en ‘Come Back, Baby’ laten een radeloze, maar meesterlijk zingende Jelinek horen, terwijl een stompende beat, overstuurde gitaren en het gemeen knerpende orgeltje ‘The Creep’, ‘She’s Gone’ en ‘Ain’t No Square’ naar grote hoogten stuwen. Maar niet zo hoog als ‘Down At The Nightclub’, klinkend als Them met een furieuze Van Morrison, en zondermeer een van de beste songs van de het neo-garage tijdperk. Enjoy The Creeps wordt in Zweden uitgebracht in een oplage van 2.000 stuks en bij FAB Records in Duitsland in een oplage van 1.750, waardoor de plaat al snel uitverkocht raakt. Maar daar staat niemand bij stil als The Creeps tekenen bij major WEA, bij wie het zeer matige Now Dig This! verschijnt. The Creeps worden echter een totale aanfluiting als ze op Blue Tomato een soort van partyfunk spelen. Het is in niets vergelijkbaar met Enjoy The Creeps, een ware neo-garage klassieker.

Down At The Nightclub / Ain’t No Square / Come Back, Baby / Rattlesnake Shake / City Of People / Just What I Need / The Creep / Darling / Hi, Hi, Pretty Girl / Maintaining My Cool / I’m Rolling Stone / She’s Gone