De hippiedroom is voorbij, de idealen van de sixties zijn vervluchtigd: in 1972 is de ultieme San Fran-psychedelische-hippieband Jefferson Airplane geruisloos tot een halt gekomen. Niet met een knal want in afwachting wat de toekomst brengt – een doorstart is een mogelijkheid – lanceren de bandleden diverse soloprojecten. Gitarist Jorma Kaukonen en bassist Jack Casady starten de boogierockband Hot Tuna en zanger/gitarist Paul Kantner maakt in 1970 zijn solodebuut met 'Blows Against The Empire', gevolgd door de duoprojecten met zijn vrouw Grace Slick: eerst hun dochter China, dan het album 'Sunfighter'. In de besluiteloze windstilte die volgt betrekken de Airplane-leden Kantner en Slick zanger-toetsenist David Freiberg afkomstig uit Quicksilver Messenger Service bij hun plannen. In Wally Heiders studio worden in de zomer van 1972 de individuele composities van Kantner, Slick en Freiberg opgenomen met een indrukwekkende lijst van gastmuzikanten. De songs hebben geen verbindende schakel; de voortgebrachte langspeler is geen conceptalbum: Baron Von Tollbooth & The Chrome Nun – vernoemd naar de door David Crosby bedachte bijnamen voor Kantner en Slick – is louter een verzameling songs. Maar wat voor songs. 'Fat' is een gospel-achtige Slick-compositie die opgetrokken is uit Slicks hamerende piano, Jerry Garcia's pedal steel, de achtergrondzang van The Pointer Sisters en de prachtige bombast van Freibergs mellotron. Ook 'Across The Board' en 'Fishman', beide geschreven door Grace Slick, worden gedomineerd door haar snerpende zang en beukende pianospel. Prachtig zijn de Kantner-composities 'White Boy (Transcaucasian Airmachine Blues)' – dreigend en psychedelisch – en het superieure 'Your Mind Has Left Your Body', wat begint met Garcia's pedal steel en gekenmerkt wordt door de bombastische samenzang van Kantner en Slick. Hierop spelen ook mee Grateful Dead-drummer Mickey Hart, Jorma Kaukonen, Jack Casady en Johnny Barbata op drums. De laatste is de vaste drummer op de plaat, evenals ex-Flying Burrito Brothers' Chris Etheridge de vaste bassist is. Cameo's zijn er van David Crosby (ritmegitaar), Papa John Creach (fiddle), Craig Chaquico (elektrische gitaar) en Jack Traylor, de laatste een folkmuzikant die het schitterende 'Flowers Of The Night' componeert, met een wervelende apotheose van jankende gitaar en massieve mellotronklanken. Even fenomenaal is de samenwerking tussen componist Freiberg en Grateful Dead-tekstschrijver Robert Hunter in het melancholieke en sprookjesachtige 'Harp Tree Lament'. Hoewel Baron Von Tollbooth & The Chrome Nun niets anders is dan een verzameling losse songs van drie verschillende persoonlijkheden, uitgevoerd door een verzameling muzikale individualisten, is het album verbluffend coherent. Een amalgaam van psychedelische rock, fantasierijke lyriek, countryrock en mellotron gestuurde progrock; Baron Von Tollbooth & The Chrome Nun behoort tot het beste wat de Jefferson Airplane-familie heeft geproduceerd en zal door Jefferson Starship nimmer worden geëvenaard.Ballad Of The Chrome Nun / Fat / Flowers Of The Night / Walkin / Your Mind Has Left Your Body / Across The Board / Harp Tree Lament / White Boy (Transcaucasian Airmachine Blues) / Fishman / Sketches Of China
Geen opmerkingen:
Een reactie posten