Bob
Segarini wil dolgraag in een band, maar de eerste wordt hij uitgezet
wegens te lang haar, de tweede vanwege het roken van marihuana. Dus
richt hij in 1966, in Stockton, Californië zijn eigen band op:
The Family Tree, dat net als Harry Nilsson bij RCA onder contract
komt. Heftig beïnvloed door de psychedelica van Sgt. Pepper
en de harmonieën van Pet Sounds creëert
Segarina zijn eigen droomwereld met Miss Butters. Na
een jaar schrijven op zijn kamertje in Stockton – afgewisseld door
rondhangen met Nilsson – heeft Segarini, geïnspireerd door
diens vroegere kleuterjuf, tekst en muziek gereed. De bandleden
zingen zelf de teksten in, maar spelen geen noot. RCA kiest veilig
voor de ervaren studiomusici van The Wrecking Crew. Zeer bijzonder
zijn de zware orkestrale arrangementen en het vroege gebruik van de
moog. Maar de uitgekiende melodieën en de fabuleus gearrangeerde
zangharmonieën zijn de ware smaakmakers van dit barokke
popalbum. Miss Butters –
het enige album van The Family Tree – is een genegeerd hoogtepunt
van de psychedelische pop, waarvoor de visionaire Bob Segarini ten
volle de credits verdient.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten