Michael Head | The Magical World Of The Strands

Pech heeft Michael Head altijd als een schaduw gevolgd; het ongeluk lag altijd op de loer. Michael Head was de motor achter Pale Fountains en is de huidige frontman van Shack. Niet bepaald een indrukwekkend palmares, want wie loopt er nog warm voor de Pale Fountains en wie is er op de hoogte van het marginale bestaan van Shack? Om dezelfde reden zal Michael Heads solo-cd nauwelijks harten sneller doen kloppen. En dat zouden ze nu juist wél moeten doen; The Magical World Of The Strands is namelijk een barok en melancholiek meesterwerk, volledig ondergedompeld in kale psychedelica en georkestreerde folkpop. Een paradox wellicht, maar niettemin geheel toepasbaar op Michael Heads solo-avontuur.
Michael Head groeide samen met zijn jongere broer op in een arme wijk in Liverpool. Hun vader liet hen op jonge leeftijd naar muziek van Hank Williams luisteren, maar later ontdekten de broers de extravaganza van Bowie’s Aladdin Sane. Eind jaren zeventig wordt Michael Head fan van de Liverpool-scene, in het bijzonder van de neo-psychedelica van Teardrop Explodes. Onder deze invloed richt Michael Head de Love Fountains op, vernoemd naar een andere invloed: Arthur Lee’s Love. Als Virgin de groep tekent, wordt deze omgedoopt tot Pale Fountains. De band wordt echter gemangeld tussen producers en platenlabel, want drummachines en commerciële – lees: foute – productie ontsieren de albums van de Pale Fountains en beroven Michael Head van zijn illusies. Als de bassist van de Pale Fountains overlijdt aan een hersentumor, heft Head de band op. De nalatenschap van de Pale Fountains bestaat dan slechts uit twee geflopte lp’s. Twee jaar later richt Michael Head samen met zijn broer John Shack op. De eerste plaat flopt volledig, maar de Head-broers volharden en ontwikkelen gaandeweg een psychedelische folkrocksound die de interesse wekt van publiek en media. Waterpistol, Shacks tweede cd, voldoet aan de eigen hoge verwachtingen van Michael Head, maar dan brandt hun Londonse opnamestudio tot de grond toe af, met daarin de mastertapes van Waterpistol. Als echter Shacks producer terugkeert van een vakantie naar Amerika, blijkt dat hij een DAT-tape van de opnamen mee op reis had genomen, alleen heeft hij die achtergelaten in het dashboardkastje van de huurauto… Wonder boven wonder komt de tape boven water, maar dan gaat Shacks platenlabel failliet. Helaas duurt het nog vier jaar voordat de plaat zal verschijnen, maar in de tussentijd beleven Michael en John Head wel een muzikaal hoogtepunt als zij in 1992 levende legende Arthur Lee mogen begeleiden op zijn Britse tournee. In 1995 verschijnt Waterpistol dan eindelijk op het Schotse Marina-label, maar tegen die tijd heeft Michael Head Shack opgeheven.
Dan volgen de écht slechte jaren voor Michael Head; hij verpleegt zijn moeder die stervende is en raakt verslaafd aan heroïne. Ondanks dat Head onhandelbaar is, stelt de Franse labelbaas en fan Stephane Bismuth hem in staat een solo-cd op te nemen. Gedurende een jaar bezoekt Head, samen met een klein rockcombo – The Strands –, een fluitiste en een strijkkwartet, een Liverpoolse studio. In de studio ontluikt Heads creativiteit en gaandeweg onstaan er talloze nieuwe songs. Deze uiterst vruchtbare periode – en het vertrouwen van de man van het Village-label – leiden in 1997 uiteindelijk tot de release van The Magical World Of The Strands, een wonderlijke mengeling van orkestrale pop en folky psychedelica. Al vanaf de begintonen van ‘Queen Mathilda’ raak je als luisteraar uitermate geboeid door de wijze waarop Michael Head je de songs intrekt. De jazzy gitaar doet denken aan het spel dat Lee Underwood op Tim Buckleys platen etaleerde. Dit gevoel wordt nog versterkt door het volgende nummer, ‘Something Like You’, waarin de weemoed van de ondergaande zon op een nazomerse avond tastbaar wordt gemaakt. Dit staaltje van sublieme orkestrale pop, voorzien van een hemels refrein, is een van de hoogtepunten van The Magical World Of The Strands. ‘And Luna’ is opgetuigd met heftige rondzingende gitaareffecten, waar tegenover staat dat het door het strijkkwartet gegenereerde organische geluid – zoals in ‘The Prize’ – Heads melancholische inslag benadrukt. In ‘It’s Harvest Time’ waart de geest van Nick Drake rond, gedragen op het getokkel en getinkel van de akoestische gitaar en Leslie Roberts’ dwarsfluit. ‘Glynys And Jacqui’ vangt aan als een zweverige Westcoastsong die niet misstaan zou hebben op The Byrds’ Notorious Byrd Brothers of, jawel, Love’s Forever Changes, maar barst dan los in een heftige feedbacksolo. Opnieuw een hoogtepunt op dit subtiele meesterwerk. In het magistrale slotnummer ‘Fontilan’ komt alles – psychedelica, folkrock en kamerbrede pop – nog eens tezamen en aldus wordt The Magical World Of The Strands op magistrale wijze afgesloten. The Magical World Of The Strands is Michael Heads superieure en briljante reactie op de pech die hem al zijn gehele muzikele carrière achtervolgt. Ooit zal dit onbetwistbare meesterwerk – opgetrokken uit bittere liefdesliedjes – herkend en erkend worden.
Queen Mathilda / Something Like You / And Luna / X Hits The Spot / The Prize / Undecided (Reprise) / Glynys And Jaqui / It’s Harvest Time / Loaded Man / Hocken’s Hey / Fontilan