The Left Banke | Too

Michael Lookofsky is een muzikaal wonderkind met een dominante vader. De vader, een klassiek getrainde violist, is eigenaar van een opnamestudio in New York. Zoon Michael heeft zich bekwaamd in het spelen op klavecimbel, spinet en piano. In 1965 ontmoet hij in de studio van zijn vader Steve Martin en Tommy Finn. Finn kent een drummer, George Cameron, en The Left Banke is geboren. Harry Lookofsky wordt manager van de band, brengt deze onder bij Smash Records, en wil ze louter Beatles-covers laten spelen. Maar zoon Michael – die zich voortaan Michael Brown gaat noemen – verzet zich en gaat zelf liedjes componeren die zijn klassieke invloeden paren aan de rock-‘n-roll-spirit van de overige bandleden.
De eerste Brown-compositie die The Left Banke in 1966 opneemt is direct al een klassieker: ‘Walk Away Renée’ – in Nederland in 1968 een top 20-hit voor The Four Tops. Harry Lookofsky heeft talloze musici de studio ingeloodst om The Left Banke een orkestrale sound te geven, zoals blijkt op de volgende single van de band, het eveneens klassieke ‘Pretty Ballerina’. De debuut-lp Walk Away Renée/Pretty Ballerina wijkt anno 1967 af van het gangbare – nauwelijks hoorbare gitaren, in de plaats daarvan volop klavecimbels, strijkers en koper. De verplichte tournee volgt, maar Brown blijft achter in de studio. Hij beschouwt The Left Banke als zijn bezit en brengt de single ‘Ivy Ivy’ uit. De rest van de band vindt dat ook en dus bestaan er twee Left Banke’s. Voor een korte tijd wordt de ruzie bijgelegd; lang genoeg om de wederom prachtige Brown-compositie ‘Desiree’ als single uit te brengen. Maar dan vertrekt Michael Brown opnieuw, evenals gitarist Rick Brand. Zanger Steve Martin, bassist Tom Finn en drummer George Cameron gaan met behulp van gitarist Tom Feher en producer Paul ‘Lemon Piper’ Leka werken aan de tweede Left Banke-plaat. Niet alleen de hoes – het trio in caleidoscoop afgebeeld in 18e eeuwse kostuums – van Too is barok; de muziek is pure psychedelische barok. Strijkers vliegen af en aan, vreemde geluiden steken de kop op, bewerkte gitaren en orgels dwarrelen vrijelijk door de liedjes heen. Too is qua geluid het debuut in overtreffende trap. Het licht rockende ‘Bryant Hotel’ is volgepropt met banjo’s, klavecimbels en honky tonk-piano’s, waar tegenover prachtige zweverige psychedelische songs als ‘Dark Is The Bark’, ‘Sing Little Bird Sing’, ‘My Friend Today’ en ‘There’s Gonna Be A Storm’ staan. Too is wat dat betreft in vele opzichten met zijn weelderige strijkersarrangementen, massieve koperblazers en schitterende harmonieën een Oostkust-equivalent van Pet Sounds en Forever Changes. Maar dan wel zonder dat succes.
The Left Banke neemt nog een drietal nummers op, maar totaal gebrek aan aandacht van critici en publiek doet de band eind ’69 gefrustreerd uiteen vallen. The Left Banke laat met Walk Away Renée/Pretty Ballerina en Too twee fascinerende lp’s na, die het predikaat baroque-pop ten volle verdienen.

Goodbye Holly / There’s Gonna Be A Storm / Sing Little Bird Sing / Nice To See You / Give The Man A Hand / Bryant Hotel / Desiree / Dark Is The Bark / In The Morning Light / My Friend Today