Het
is algemeen bekend dat Guy Clark in 1963 in Houston, Texas Townes Van
Zandt ontmoette en met hem bevriend raakte. Ook is bekend dat de
botenbouwer en songschrijver Clark en bohemien Van Zandt beïnvloed
werden door blueslegenden Mance Lipscomb en Lightnin’ Hopkins.
Minder bekend is dat Guy Clark rond 1968 deel uitmaakte van Mayo
Thompsons experimentele en radicale band The Red Crayola. Van de
dwarsheid van Thompson zal hij ongetwijfeld wat meegekregen hebben,
want Clark is geen doorsnee singer-songwriter. Guy Clark is de ware
cosmic cowboy die de traditionele country verre ontstijgt en een
idioom voor zichzelf heeft gecreëerd. Clark is chroniqueur van
het harde leven van de gewone man in West Texas, waarin vrouwen,
verlaten wegen, treinen en olie een bepalende rol spelen. Guy Clark
zal zich echter eerst in Californië moeten vestigen voordat zijn
Texaanse verhalen op vinyl worden vastgelegd. Hij betrekt een
appartement in Long Beach met zijn toekomstige (tweede) vrouw Susanna
en werkt daar als een ambachtsman aan zijn songs, noteert alle
invallen op servetten en verpakkingspapier. Jerry Jeff Walker neemt
dan Clarks ‘L.A. Freeway’ op, met als gevolg dat Clark een deal
krijgt bij RCA. In 1971 verhuist het stel naar Nashville.
Hoewel
Clark tientallen songs schrijft, zal het tot 1975 duren voordat zijn
debuut, Old No. 1, verschijnt. Maar dat is niet voor niets,
want Old No. 1, met op de hoes een schilderij van Susanna
Clark, heeft voor een debuut een ongekende muzikale en poëtische
rijpheid. De Texaanse bluesinvloed is terug te horen in Clarks zang
en gitaarspel, maar in de meer uptemponummers als ‘Rita Ballou’
en ‘Texas – 1947’ klinkt Clark versterkt door de harmony-zang
van Emmylou Harris als de ware troonopvolger van Gram Parsons. In de
intieme en zwalkende ballads maakt Clark, zowel de tekstschrijver als
de verfijnde gitarist, echter de meest indruk. ‘Like A Coat From
The Cold’ heeft de middernachtelijke sfeer van Tom Waits’ Closing
Time, ‘Instant Coffee Blues’ is een duister dronkenmanslied
en ‘She Ain’t Goin’ Nowhere’, met fraai pedal steelspel,
bezit een prachtig refrein dat de meesterlijke zinsnede bevat She
ain’t going nowhere / She’s just leaving. ‘L.A. Freeway’
– de vluchtweg uit Los Angeles – is een klassieke countrysong,
evenals het door velen gecoverde ‘Desperadoes Waiting For A Train’
– op zichzelf al een Texaanse icoon. Dit alles samengevoegd – en
het verbazingwekkende feit dat het een debuutplaat betreft – maakt
Old No. 1 tot een waar countryrock meesterwerk. Guy Clark
heeft zich hiermee in een klap gevestigd als briljant
singer-songwriter.
Rita
Ballou / L.A. Freeway / She Ain’t Goin’ Nowhere / A Nickel For
The Fiddler / That Old Time Feeling / Texas – 1947 / Desperadoes
Waiting For The Train / Like A Coat From The Cold / Instant Coffee
Blues / Let Him Roll
Geen opmerkingen:
Een reactie posten