Karen Dalton | In My Own Time

Al in 1961 is Karen Dalton, geboren Karen Cariker in 1937 in Bonham, Texas, de ster in de New Yorkse folkscene. Ravissant, gewapend met akoestische gitaar, banjo en een notitieboek vol Appalachen-traditionals ligt het publiek in Café Wha? ademloos aan haar voeten, onder de indruk van haar intense stemgeluid. Ze klinkt met haar krakerige stem, haperend en vibratoloos, als Billy Holliday die de mountainblues zingt. In 1969 verschijnt het akoestische countryblues-debuut op Capitol Records, maar een succes is het niet, met als gevolg dat Dalton aan lager wal raakt en afwisselend in een trailer in Colorado leeft en een junkie-appartement in de Bronx, New York. Woodstock-organisator Michael Lang weet Dalton in 1970 de Bearsville-studio in te krijgen om met muzikanten als Harvey Brooks (bas), Amos Garrett (gitaar) en Ben Keith (pedal steel) een soort van countryrockalbum op te nemen. In My Own Time is een tweeslachtig album, dat ontsierd wordt door bloedeloze covers van uitgewoonde liedjes als 'When A Man Loves A Woman' en 'How Sweet It Is'. Anderzijds zijn Dino Valenti's 'Something On Your Mind', Richard Manuels 'In A Station' en Paul Butterfields 'In My Own Dream' meeslepende countryrocksongs en is de traditional 'Katie Cruel' – gedragen door Daltons banjo en Bobby Notkoffs spookachtige viool – van een ongenaakbare schoonheid. Karen Daltons verdere leven is min of meer een mysterie. In My Own Time is haar laatste plaat; 22 jaar later overlijdt ze berooid en door HIV-besmet op 55-jarige leeftijd in haar appartement in de Bronx.

Something On Your Mind / When A Man Loves A Woman / In My Own Dream / Katie Cruel / How Sweet It Is / In A Station / Take Me / Same Old Man / One Night Of Love / Are You Leaving For The Country