The
End komt al in 1965 onder de hoede van Stones-bassist Bill Wyman. Het
levert een album op, Introspection,
dat gemangeld wordt tussen management en platenlabelpolitiek. Het
brengt The End in 1969 ten val, maar de kern van de band maakt als
Tucky Buzzard een doorstart. Het is opnieuw Wyman die de band een
contract bezorgt, ditmaal bij het Amerikaanse Capitol. Tucky Buzzard
heeft dan – de sixties zijn voorbij – het psychedelische pad
verlaten en koerst op een sound van progressive rock en hardrock. Na
twee lp's van Led Zeppelin-achtige hardrock en een bescheiden succes
in Amerika – maar niet in het thuisland Engeland – wijkt Tucky
Buzzard uit naar Spanje, naar Madrid. In de Hispavox Studios neemt
het vijftal zijn derde album op. Zij krijgen hierbij steun van
dirigent Waldo de los Rios en het Madrid Philharmonic Orchestra.
Vanzelfsprekend is Coming On Again een
symfonisch en barok album. Kant 1 wordt in beslag genomen door de
suite 'Coming On Again', kant 2 door een viertal prachtige
atmosferische songs waarin akoestische en elektrische gitaren,
etherische toetsen en orkest samengaan met schitterende harmoniezang.
Coming On Again is
aldus een zeer bijzonder album, temeer daar het alleen een release
kent op het Spaanse Hispavox-label. Wat Tucky Buzzard bestempelt tot
een obscure rockband en Coming On Again tot
een collector's item.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten