Be-Bop Deluxe | Axe Victim

Al in de jaren zestig is zanger-gitarist Bill Nelson actief in vele bands, zo’n 15 in getal, waarvan Astral Navigations de meest legendarische is. In het begin van de jaren zeventig laat Bill Nelson zich geheel volgens de Britse trend meevoeren op de golven van de uitdovende psychedelica en de opkomende progressive rock. Dit levert een solo-album op, Northern Dream, waarop Nelson zich laat horen als een vaardige gitarist. Maar Nelson wil een band tot zijn beschikking hebben en dus richt hij in augustus 1972 Be-Bop Deluxe op, dat met hulp van John Peel bij EMI/Harvest wordt ondergebracht. Het debuutalbum Axe Victim is gestoken in een morbide/arty hoes van fotograaf Mick Rock en klinkt als de spacy glamrock van Bowie en zijn Spiders From Mars. Ziggy Stardust is onontkoombaar de blauwdruk voor Axe Victim, maar desondanks heeft Nelson – uitgedost als een alternatieve Ziggy – een fraai album bij elkaar geschreven en gespeeld. De scherpe, arty rock past perfect in het tijdbeeld van androgyne pophelden, maar het is Nelsons expressieve gitaarsound die Be-Bop Deluxe onderscheidt van de rest. Gillende, jankende en om medelijden schreeuwende gitaren domineren Axe Victim, een glamrockalbum en gitaarplaat tegelijk.

Axe Victim / Love Is Swift Arrows / Jet Silver And The Dolls Of Venus / Third Floor Heaven / Night Creatures / Rocket Cathedrals / Adventures In A Yorkshire Landscape / Jets At dawn / No Trains To Heaven / Darkness (L’immoraliste)