Gene Clark | Gene Clark And The Gosdin Brothers

De eerste solovlucht van Gene Clark vond niet plaats onder een gunstig gesternte. Columbia Records lanceerde Younger Than Yesterday van The Byrds namelijk in dezelfde week als het debuut van de ex-Byrd. De tijd, ’66-’67, was sowieso niet rijp voor lp’s van solo-artiesten als Clark; alle aandacht ging uit naar The Beatles, The Rolling Stones, The Monkees en The Byrds. Na anderhalf jaar en twee lp’s had Gene Clark The Byrds verlaten: ‘It was time to make an album on my own.’ Clark heeft muzikale ideeën te over, en was met zijn engelachtige stem, weergaloze melodiewendingen en poëtische teksten een bepalende factor in The Byrds. Manager Jim Dickson koppelt Clark voor de harmoniezang aan countryartiesten Vern en Rex Gosdin, en met hen komt gitarist Clarence White mee. Chris Hillman, Michael Clarke en gitarist Bill Rhinehart (van The Leaves) completeren in eerste instantie het gezelschap, dat in de herfst van 1966 de basistracks voor Clarks solo-album gaat opnemen in de Columbia Recording Studio aan Sunset Boulevard. Maar later brengt Dickson nog veel meer sessiemuzikanten in: Earl Palmer (drums), Glen Campbell (gitaar), Van Dyke Parks (keyboards), Doug Dillard (elektrische banjo) en een 32 leden tellend orkest – onder leiding van Leon Russell. Dit orkest en Russells prachtige arrangement wordt ten volle uitgebuit op het barokke hoogtepunt van Gene Clark And The Gosdin Brothers: ‘Echoes’. Een meesterlijke compositie, prachtig uitgevoerd en een van de miskende klassiekers van de popgeschiedenis. ‘Echoes’ laat zich vergezellen door nog meer typerende Clark-composities, zoals ‘Tried So Hard’, met zijn countrybeat en melancholieke zang, ‘Is Yours Is Mine’ en ‘So You Lost Your Baby’ – opnieuw met uitbundige strijkers. Maar ook ‘Keep On Pushin’ – aangedreven door Dillards banjo –, het hartverscheurende ‘The Same One’ en ‘I Found You’ zijn kleine muzikale wonders – en doorstaan de tand des tijds met soeverein gemak. Bij verschijnen van Gene Clark And The Gosdin Brothers begin 1967, denkt het publiek er echter anders over. De barokke pre-countryrock van Clarks debuut is zijn tijd vooruit en verkoopt weinig, zeker in vergelijking met Younger Than Yesterday van The Byrds. Ook Gene Clark zelf is niet gelukkig met Gene Clark And The Gosdin Brothers. Vijf jaar later zal hij samen met Jim Dickson het album geheel remixen, de sound veranderen en bijna alle zangpartijen opnieuw opnemen. ‘Elevator Operator’ wordt zelfs in zijn geheel verwijderd. In 1972 verschijnt de lp opnieuw, maar dan onder de weinig aansprekende titel Collector’s Series: Early L.A. Sessions.
Echoes / Think I’m Gonna Feel Better / Tried So Hard / Is Yours Is Mine / Keep On Pushin’ / I Found You / So You Say You Lost Your Baby / Elevator Operator / The Same One / Couldn’t Believe Her / Needing Someone