woensdag 11 december 2013

Crime and the City Solution | Paradise Discotheque

Hoewel Simon Bonney en zijn Crime and the City Solution het spoor volgen van mede-Australiërs Nick Cave and the Bad Seeds, wil de overlevering dat Bonney juist de inspiratie vormt voor Cave en zijn Birthday Party. Al in 1978 is Bonney in Melbourne actief met Crime & The City Solution maar pas in 1984 is het spel definitief op de kar als ex-Birthday Party-leden Rowland S. Howard en Mick Harvey en Swell Maps-trommelaar Epic Soundtracks zich aansluiten bij Bonney en zijn vriendin, tekstschrijver Bronwyn Adams. Het gezelschap vestigt zich dan in Londen en tekent, net als Nick Cave, bij Mute.
Crime & The City Solution wijdt zich vol overgave aan punkblues en rioolrock, met als voorganger de door duistere krachten aangejaagde Bonney. De albums die de band produceert kunnen zij aan zij gedraaid worden met die van The Bad Seeds, maar gaandeweg verschuiven de accenten naar een lichtere toets; naar een transparanter geluid. Bonney en Adams zijn dan inmiddels verhuisd naar Berlijn en hebben daar een Duitse City Solution geformeerd met onder andere Einstürzende Neubauten-gitarist Alexander Hacke.
Het vierde, laatste en beste album neemt de band in 1990 op in Conny Planks Keulse studio – en is de kroon op Bonneys werk: Paradise Discotheque is een meesterlijk werkstuk. Aanvankelijk dartelen Bonney en kornuiten speels door galopperende prachtsongs als 'I Have The Gun', 'The Sly Persuaders' en het waanzinnige 'The Dolphins And The Sharks', maar dalen dan af in de krochten van de ziel met een meer gothic-geluid, dat bepaald wordt door een grommend orgel, reverb-gitaren, cello en Bronwyn Adams' weemoedige viool. Aldus is het angstaanjagend fraaie 'The Sun Before The Darkness' een voorlopig hoogtepunt, maar het gaat nog dieper op 'The Last Dictator', een donker, plaatkant vullend vierluik over de Roemeense dictator Ceausescu dat luistert als een gothic novel. Het besluit een meeslepend album dat laveert tussen licht en donker, tussen melodie en pathos, maar altijd van een gloeiende intensiteit is. Een waardige zwanenzang van een cultband, die overigens in filmmaker Wim Wenders zijn grootste fan had.

I Have The Gun / The Sly Persuaders / The Dolphins And The Sharks / The Sun Before The Darkness / Motherless Child / The Last Dictator I / The Last Dictator II / The Last Dictator III / The Last Dictator IV


Geen opmerkingen:

Een reactie posten